Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 3 czerwca 2020 r., sygn. I SA/Gd 2060/19

Podatki inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Agnieszka Rupińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi W. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w z dnia 9 września 2019 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 9 września 2019 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta (dalej: Prezydent Miasta) z dnia 28 lutego 2019 r. wydaną wobec W.J. (dalej także: "skarżący") w sprawie uchylenia decyzji ostatecznej z dnia 14 stycznia 2014r. i ustalenia podatku od nieruchomości za 2014 rok.

Podstawą rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia 28 lutego 2019 r. Prezydent Miasta w wyniku wznowienia postępowania uchylił decyzję z dnia 14 stycznia 2014 r. wydaną wobec skarżącego w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 rok i ustalił zobowiązanie z tego tytułu w kwocie 48.549 zł. W uzasadnieniu organ stwierdził, że w sprawie pojawił się nowy, nieznany mu dotychczas fakt prowadzenia przez skarżącego działalności gospodarczej, co uzasadniało wznowienie postępowania i ponowne ustalenie zobowiązania podatkowego z zastosowaniem stawek przewidzianych dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Od decyzji tej odwołanie wniósł W.J., podnosząc, że w sprawie błędnie ustalono stan faktyczny sprawy i z naruszeniem przepisów postępowania nie zbadano jaki był rzeczywisty stan techniczny i warunki techniczne panujące na nieruchomości. Nie ustalono także czy nie występowały względy techniczne uniemożliwiające wykorzystanie nieruchomości do celów prowadzonej działalności. W ocenie skarżącego z przyczyn obiektywnych tj. złego stanu technicznego nieruchomości nie była ona i nie mogła być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, zatem naliczanie podatku wg wyższej stawki nie znajduje uzasadnienia. Zdaniem skarżącego dopiero przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego pozwoli na prawidłowe ustalenie stanu faktycznego sprawy.