Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 2 marca 2020 r., sygn. III SA/Gl 392/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Marzanna Sałuda (spr.), Protokolant Specjalista Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2020 r. sprawy ze skargi D. V. na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statutu Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 21 września 2017 r. D.V. (dalej określany jako skarżący) zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach sześć aktów prawnych wydanych przez organy samorządu terytorialnego w Bielsku - Białej, w tym uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku - Białej z dnia 31 stycznia 2017 r. nr XXV/471/2017 w przedmiocie statutu Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej.

W uzasadnieniu skargi skarżący swój interes prawny uzasadnił m.in. oskarżeniem go o popełnienie czynu zabronionego objętego dyspozycją art. 222 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 1950 ze zm.). Zarzut ten odnosił się do zdarzenia z 30 lipca 2014 r. polegającego na naruszeniu nietykalności cielesnej M.Z. - pracownika Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w Bielsku- Białej. W ocenie skarżącego zakład ten nie został utworzony zgodnie z obowiązującymi przepisami, co oznacza, że osoba pokrzywdzona czynem, do którego doszło w dniu 30 lipca 2014 r., nie była funkcjonariuszem publicznym. Tym samym sprzeczne z prawem były zarówno akt tworzący ten zakład jak i kolejne akty regulujące jego status, w tym zaskarżona uchwała. Zaakcentował, że kompleksową definicję stanu prawnego określił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 października 2017 r., sygn. akt II OSK 2559/16, stwierdzając, iż "(...) W świetle tego przepisu legitymacja do wniesienia skargi na plan miejscowy do sądu administracyjnego przysługuje nie temu, kto ma w tym interes prawny, ale temu, czyj interes prawny został naruszony zaskarżonym rozstrzygnięciem, przy czym, jak przyjęto w orzecznictwie, naruszenie interesu prawnego podmiotu wnoszącego skargę musi mieć charakter bezpośredni, zindywidualizowany, obiektywny i realny, a na skarżącym ciąży obowiązek wykazania związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą a jego indywidualną sytuacją prawną. Oznacza to, że skarżący musi udowodnić, że kwestionowana uchwala naruszając prawo, jednocześnie negatywnie wpływa na jego sferę prawnomaterialną i pozbawia go np. pewnych uprawnień albo uniemożliwia ich realizację lub też nakłada na niego określone obowiązki". Zanegował argumentację organu, która w jego ocenie, sprowadza się do twierdzenia, że interes nie przysługuje skarżącemu ze względu na brak ostatecznie ukształtowanej sytuacji prawnej, czyli wydania wyroku w sprawie karnej. Zaznaczył nadto, że wykonuje zawód syndyka masy upadłości. Syndyk masy upadłości musi dysponować licencją doradcy restrukturyzacyjnego, która na zasadzie art. 20 ust. 1 ustawy o licencji doradcy restrukturyzacyjnego podlega zawieszeniu w razie prowadzenia postępowania o umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, z wyjątkiem spraw, w których oskarżycielem jest podmiot, o którym mowa w art. 55 par. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Jego licencja doradcy restrukturyzacyjnego została zawieszona decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 Iipca 2017 roku. Decyzja jest ostateczna. Informacja w tym przedmiocie jest publicznie znana przez podanie do wiadomości na stronie www.ms.aov.pl, stosownie do norm ustawy o licencji doradcy restrukturyzacyjnego. Niewątpliwie zatem, jak podał, ma interes prawny, który został naruszony, co szczegółowo przedstawił w skardze.