Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 marca 2020 r., sygn. III SA/Gd 76/20

Ewidencja ludności

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędzia WSA Janina Guść, Protokolant: Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2020 r. sprawy ze skargi T. D. na decyzję Wojewody [...] z dnia 30 października 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 10 października 2017 r. Prezydent Miasta orzekł o wymeldowaniu T. D. z pobytu stałego z lokalu przy ul. O. [...] w S..

W dniu 22 listopada 2018 r. T. D. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją wskazując, że bez własnej winy nie uczestniczył w postępowaniu, a dowody na których oparto decyzję okazały się fałszywe. Wyjaśnił, że o wydanej decyzji dowiedział się w dniu 23 października 2018 r.

Prezydent Miasta postanowieniem z dnia 20 lutego 2019 r. wznowił postępowanie i po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia 20 sierpnia 2019 r., wydaną na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1397), orzekł o odmowie uchylenia opisanej na wstępie decyzji o wymeldowaniu T. D. z pobytu stałego.

Organ I instancji, po ponownym przeprowadzeniu i uzupełnieniu dowodów w sprawie tj. przesłuchaniu stron, przesłuchaniu świadków, przeanalizowaniu pism składanych przez strony w toku postępowania oraz przeprowadzeniu oględzin lokalu stwierdził, że stan faktyczny nie uległ zmianie. Jak ustalił organ skarżący opuścił przedmiotowy lokal w 2013 r. Powodem tego było założenie nowej rodziny, w konsekwencji czego związek małżeński skarżącego z M. D. został rozwiązany przez rozwód. Skarżący opuścił lokal dobrowolnie przenosząc swoje interesy życiowe w inne miejsce, nieznane jego byłej rodzinie. Zdaniem organu I instancji nie można uznać w takim stanie rzeczy, że opuszczenie lokalu przez skarżącego miało charakter czasowy. W lokalu nie ma rzeczy osobistych skarżącego, które świadczyłyby o jego pobycie w nim. Rzeczy zgromadzone w kartonach, okazane w toku oględzin lokalu, znajdujące się w nim od 2013 r., nie są mu niezbędne do codziennego funkcjonowania, skoro przez tyle lat pozostają zamknięte w piwnicy. Sam fakt, że rzeczy te tam się znajdują nie oznacza, że skarżący w lokalu mieszka. Intencja skarżącego zamieszkania w przedmiotowym lokalu nie może mieć racji bytu wobec braku zgody jego właścicieli. W sytuacji gdy osoba opuszcza miejsce pobytu stałego i przenosi swoje centrum życiowe w inne miejsce nie ma możliwości utrzymania jej meldunku w poprzednim miejscu pobytu stałego. Byłoby to niezgodne z przepisami o ewidencji ludności i stanowiłoby fikcję meldunkową.