Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2020 r., sygn. III SA/Wa 729/19

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Owsiak, Sędziowie sędzia WSA Radosław Teresiak, sędzia WSA Anna Zaorska (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Cezary Ciwiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu wraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Decyzją z [...] lipca 2018 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego (dalej: "NUS") orzekł o solidarnej odpowiedzialności R.K. (dalej: "Skarżący") - oddelegowanego członka rady nadzorczej I. S.A. (dalej: "Spółka") do pełnienia funkcji członka zarządu, solidarnie ze Spółką za zaległość podatkową Spółki z tytułu podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r. w wysokości 81.241 zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 32.826 zł oraz kosztami postępowania egzekucyjnego w kwocie 5.454,10 zł.

W ocenie NUS, w sprawie zaistniały pozytywne przesłanki do przeniesienia na Skarżącego odpowiedzialności, wynikające z art. 116 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2016 r. poz. 2046, ze zm., dalej: "O.p."). Z kolei Skarżący nie wykazał ziszczenia się wynikających z ww. przepisu przesłanek uwalniających go od odpowiedzialności za zaległości Spółki.

2. Od powyższej decyzji Skarżący złożył odwołanie, w którym wniósł o uchylenie decyzji NUS oraz umorzenie postępowania jako wszczętego przedwcześnie. Zdaniem Skarżącego, w sprawie nie zaistniały kumulatywnie pozytywne przesłanki warunkujące orzeczenie o jego odpowiedzialności za zaległości Spółki. Natomiast zaistniały przesłanki egozoneracyjne. Skarżący zarzucił naruszenie art. 116 § 1 pkt 1 lit. a) i b) oraz art. 116 § 1 pkt 2 O.p. Argumentował, że organ egzekucyjny nie wyczerpał wszystkich dostępnych środków zmierzających do zaspokojenia należności z majątku Spółki. Spółka posiadała bowiem pojazdy, których organ nie odnalazł, ani nie wykazał, by podjął jakiekolwiek czynności zmierzające do ich odnalezienia. Ponadto NUS nie wykazał w sposób konkretny i niebudzący uzasadnionych wątpliwości jaki czas był "czas właściwy" do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. W ocenie Skarżącego, niezależnie od powyższego, nie ponosi on winy w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości, ponieważ istniał szereg okoliczności obiektywnych utrudniających Skarżącemu faktyczne sprawowanie obowiązków członka zarządu związanych z chorobą żony jak i zdrowiem samego Skarżącego. Skarżący wyjaśnił również, że nie wskazał mienia umożliwiającego zaspokojenie należności Spółki, bowiem takiego mienia nie było - także wykonanie tego obowiązku nie było obiektywnie możliwe. Skarżący zarzucił też wadliwość uzasadnienia decyzji NUS co do wysokości dochodzonego świadczenia.