Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2020 r., sygn. II SA/Po 890/19
Nie jest tak, że każde zróżnicowanie w planie miejscowym przeznaczenia terenów, nawet przy jednej ulicy, jest naruszeniem zasady równości. Wręcz przeciwnie, przeznaczanie terenów pod różne funkcje jest istotą planowania przestrzennego, które dokonywane jest na zasadzie kreowania przestrzeni. Plany miejscowe są stąd prawem miejscowym, gdyż ich rolą nie jest wyłącznie stosownie prawa, ale także kreowanie nowej jakości przestrzennej.
Wypowiadając powyższy pogląd Sąd oczywiście nie zaprzecza koncepcji nadużycia władztwa planistycznego, która została wyrażona i ugruntowana w doktrynie i orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Wbrew jednak stanowisku skarżącej o takim nadużyciu można twierdzić nie w sytuacji wyłącznie różnego przeznaczenia terenów, ale dopiero wówczas, gdyż dochodzi do jaskrawego naruszania praw adresatów planu przy braku jakiegokolwiek uzasadnienia bądź w celu osiągnięcia nieproporcjonalnie mniej cennych wartości.
Teza urzędowa
Dnia 31 stycznia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Asesor WSA Jan Szuma (spr.) Protokolant St. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2020 roku sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. sp. komandytowa z siedzibą w [...] na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] listopada 2009 r. Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę
Uzasadnienie
Przedmiotem zaskarżenia jest uchwała Rady Miasta (zwanej dalej "Radą") z dnia [...] listopada 2009 r., [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] terenu przy ulicach [...] ogłoszona w [...] r. Nr [...], poz. [...] (zwana dalej także "uchwałą [...]" lub "planem"). Skarga obejmuje część przepisów uchwały dotyczących zagospodarowania działek [...] i [...], obręb [...] położonych w [...] przy [...], stanowiących własność skarżącej [...] sp. z o.o. sp.k.