Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Wr 653/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Kamila Paszowska-Wojnar, Sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant: Specjalista Magdalena Dworszczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. z/s w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od VI do XI/2013 r. oraz kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za XII/2013 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi A sp. z o.o. (dalej: Skarżąca/ Spółka) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...] maja 2019r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Celno-Skarbowego we W. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] listopada 2017r. nr [...] określającą zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od czerwca do listopada 2013r. oraz kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w miesiącu grudniu 2013r.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że powołaną na wstępie decyzją organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że ww. okresach Spółka wykazała transakcje handlowe z firmami: B, C s.r.o., D, E, H, G Ltd., które nie miały miejsca, gdyż tytoń wyszczególniony na fakturach sprzedaży wystawionych przez Spółkę nie został przemieszczony w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw na teren innego państwa członkowskiego i nigdy nie trafił do odbiorcy wskazanego na dokumentach sprzedaży.

1.3. Na skutek wniesionego odwołania, organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji. Wskazał, że zadeklarowane przez Spółkę w ww. okresie transakcje sprzedaży tytoniu jako dostawy wewnątrzwspólnotowe tytoniu, miały inny przebieg faktyczny, niż wynika to z faktur i dokumentów do nich załączonych (CMR, Confirmation: Good Received i WZ). Według tych dokumentów miały miejsce wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, a w rzeczywistości nie zostały one zrealizowane, ponieważ inne, szczegółowo opisane fakty oraz dokumenty, w sposób jednoznaczny wskazują, iż tytoń, który miał być rzekomo sprzedany i wywieziony z terytorium RP, faktycznie nie został wywieziony z Polski. Tak więc nie został spełniony podstawowy warunek do uznania sprzedaży jako wewnątrzwspólnotowej dostawy podlegającej opodatkowaniu stawką VAT - 0%. Organ odwoławczy podkreślił, że spełnienie formalnych przesłanek do uznania transakcji sprzedaży tytoniu jako wewnątrzwspólnotowych dostaw określonych w art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), nie uprawnia do zastosowania preferencyjnej stawki VAT 0%, gdy nie został spełniony podstawowy warunek wynikający z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Konieczny jest wywóz poza terytorium RP w wyniku dostawy, co oznacza, że nabywca musi nabyć prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Samo posiadanie przez podatnika dokumentów wskazujących na przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego nie jest wystarczające do stwierdzenia, iż rzeczywiście do takiego wywozu doszło. Podkreślono, że podmiot dokonujący obrotu suszem tytoniowym powinien być świadomy faktu, że na rynku działają podmioty nieuczciwe i skłonne do popełniania oszustw podatkowych. Powinien zatem zachować szczególną ostrożność oraz starannie sprawdzać kontrahentów w celu zminimalizowania ryzyka, jakim obarczone są transakcje gospodarcze. Przy zachowaniu należytej staranności Spółka mogła uzyskać informacje np. na temat swoich kontrahentów i stwierdzić, że prowadzą oni działalność gospodarczą całkowicie niezwiązaną z branżą tytoniową, czy też nie posiadają żadnych magazynów. Takiej weryfikacji nie przeprowadzono. Szczegółowe ustalenia dotyczące transakcji zawartych z: B zawarto na s. 9-18 zaskarżonej decyzji; C - na s. 18-30 zaskarżonej decyzji; D - na s. 30-39 zaskarżonej decyzji; E- na s. 39-42 zaskarżonej decyzji; F - na s. 42-44 zaskarżonej decyzji; G LTD - na s. 44-51 zaskarżonej decyzji.