Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 grudnia 2019 r., sygn. IV SA/Wa 2283/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marzena Milewska - Karczewska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec asesor WSA Anna Sidorowska - Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. O. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2019 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z [...] lipca 2019r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta W. z [...] kwietnia 2019r. nr [...], odmawiające wydania zaświadczenia o zgodności przebudowy i rozbudowy ogrodzenia nieruchomości przy ul. M. na działce nr ew. [...] z obr. [...], położonej w dzielnicy [...] w W., z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zaskarżone rozstrzygniecie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Postanowieniem z [...] kwietnia 2019r. (nr wskazany na wstępie) po rozpatrzeniu wniosku M. O. z [...] grudnia 2018r. o wydanie zaświadczenia o zgodności budowy, polegającej na przebudowie i rozbudowie ogrodzenia nieruchomości przy ul. M. na działce nr ew. [...] obręb [...] położonej w W., z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, Prezydent W. (dalej organ I instancji) odmówił wydania zaświadczenia żądanej treści.

Na wskazane wyżej rozstrzygnięcie M. O. wniósł zażalenie, zarzucając wydanemu rozstrzygnięciu naruszenie § 20 pkt 1, 2 i 5 oraz § 51 ust.3 pkt 5 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części terenu [...], uchwalonego Uchwałą nr [...] Rady miasta W. z [...] października 2006, poprzez ich zastosowanie oraz błędną interpretację.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (dalej: organ odwoławczy, Kolegium) po rozpatrzeniu zażalenia, postanowieniem z [...] lipca 2019r. (nr wskazany na wstępie) na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (jt. Dz.U. z 2018r. poz. 2096 - dalej: k.p.a.), utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Kolegium wskazało, że organ I instancji prawidłowo ustalił, że strona ubiegająca się w sprawie o wydanie zaświadczenia ma interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego, co można wywieść z przepisu art. 48 ust.3 pkt 1 ustawy z 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2018r. poz. 1202 ze zm.), wskazującego na konieczność uzyskania zaświadczenia o zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zrealizowanej samowoli budowlanej. Zdaniem Kolegium organ I instancji prawidłowo poddał ocenie zrealizowaną inwestycję pod kontem zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (uchwała nr [...] Rady W. z [...] października 2006r.) i prawidłowo ustalił, że zgodnie z rysunkiem planu działka nr ew. [...] z obręb [...] w przeważającej części położona jest w jednostce terenowej oznaczonej symbolem IN2 (teren o przeznaczeniu podstawowym - obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej). Natomiast wschodni fragment działki znajduje się w jednostce terenowej oznaczonej symbolem MW 21 tj. teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Dla obydwu ww. jednostek terenowych obowiązujące są zapisy § 20 planu, regulujące zasady posadowienia ogrodzeń, co wynika z odesłania zawartego w § 51 ust. 6 (dla obszaru MW 21) oraz w § 111 ust. 5 (dla obszaru IN2) planu. Zdaniem Kolegium, które w tym zakresie podzieliło stanowisko organu I instancji, realizacja ogrodzenia nie jest dopuszczalna bowiem zakazuje tego wprost § 20 pkt 5 planu odnoszący się do ogrodzeń wewnętrznych. W sprawie mamy do czynienia z ogrodzeniem wewnętrznym, bowiem skoro ogrodzenie nie jest realizowane wzdłuż granicy jednostki terenowej IN2, lecz wkracza w obszar jednostki MW21, to ma ono charakter ogrodzenia wewnętrznego. Zgodnie natomiast z zapisem § 20 pkt 5 planu nie dopuszcza się realizacji ogrodzeń wewnętrznych między poszczególnymi działkami stanowiącymi odrębne nieruchomości tylko w takich sytuacjach na terenie zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, gdzie działki te tworzą obecnie wspólną przestrzeń osiedlową lub wewnątrzblokową. Z tego względu zdaniem organu kluczowe było pojęcie i cel wyznaczenia w planie miejscowym linii rozgraniczających poszczególne jednostki terenowe. Linie te bowiem mają na celu oddzielenie od siebie terenów o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Z kolei zasadą ogólną wyartykułowaną w § 20 ww. planu jest realizacja ogrodzeń wzdłuż granic poszczególnych jednostek terenowych oraz wydzieleń terenowych. Tym samym, zdaniem Kolegium, zapis § 20 pkt 5 planu nie został błędnie zinterpretowany przez organ I instancji, bowiem część działki nr [...] stanowi wspólną przestrzeń osiedlową lub wewnątrzblokową. Przy tym fakt, że przeważająca część działki znajduje się w przestrzeni z budynkiem biurowo-administracyjnym nie ma w tej sprawie znaczenia, bowiem ogrodzenie dotyczyłoby wyłącznie części znajdującej się w planie w obszarze MW21. Kolegium uznało również, że organ I instancji prawidłowo zinterpretował zapis § 51 ust.3 pkt 5 planu, według którego ustala się zachowanie dwóch istniejących wjazdów na tereny zapleczy budynków położonych w wzdłuż ulic M. i M. oraz drożności połączenia jezdnego między nimi, wykazując, iż zmiana lokalizacji ogrodzenia zagrozi drożności połączenia jezdnego pomiędzy ww. wjazdami. Tym samym skoro dowody posiadane przez organ nie pozwalają na uwzględnienie, wniosku to zasadnie organ I instancji odmówił wydania zaświadczenia.