Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. III SA/Wa 1048/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Kataryzna Owsiak (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz, sędzia WSA Monika Barszcz, Protokolant starszy referent Cezary Ciwiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi P. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 lutego 2019 r. nr 0114-KDIP4.4012.849.2018.1.AS w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

UZASADNIENIE

1. Postępowanie przed Dyrektorem Krajowej Informacji Skarbowej.

1.1. Przedmiotem skargi jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS/organ interpretacyjny) z dnia 22 lutego 2019 r. nr 0114-KDIP4.4012.849.2018.1.AS w przedmiocie podatku od towarów i usług.

1.2. Z akt sprawy wynika, że w dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął wniosek Państwowego G. (dalej: Wnioskodawca/ Skarżący/Strona) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji pod nazwą: "Budowa stopnia wodnego M.", także z tytułu wydatków na eksploatację stopnia wodnego i elektrowni wodnej po przyjęciu inwestycji do używania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i otrzymał ze środków budżetu państwa oraz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej dofinansowanie na realizację przedsięwzięcia pod nazwą "Budowa stopnia wodnego M. na O.". Według stanu na dzień 18 listopada 2018 r. koszt realizacji powyższego przedsięwzięcia wyniósł łącznie 1.059.095.313 zł, w tym w 2018 r. wydatkowano 137,23 mln zł. Budowa stopnia wodnego M. należy do zadań statutowych Wnioskodawcy.

W dalszej kolejności Strona podała, że wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu pobieranych w imieniu Skarbu Państwa opłat za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków oraz urządzeń wodnych oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wniosek dotyczył należności za korzystanie ze śluz i pochylni, w tym również przez statki przeznaczone do uprawiania sportu lub rekreacji lub inne małe statki (statki do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów), do których nie ma zastosowania III dział ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Jak wskazano w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 17 sierpnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.272.2018.2.IT "(...) z powołanych wyżej przepisów wynika, że podmiot uprawniony do poboru należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych, które nie są pobierane na podstawie umów cywilnoprawnych, a ich stawki zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, nie będzie uznany za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu ich poboru. W przypadku poboru tych opłat zastosowanie ma art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, wyłączający możliwość uznania Wnioskodawcy za podatnika. W odniesieniu do tych należności nie występuje w roli zwykłego uczestnika obrotu gospodarczego, lecz w roli organu władzy, a pobierane opłaty (kwestia ich poboru, czy ich wysokości) nie mogą być przedmiotem zawieranych umów cywilnoprawnych.