Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 31 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Ol 878/19

Administracyjne postępowanie

Dnia 31 grudnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 grudnia 2019 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie uchylenia decyzji dotyczącej nałożenia kary za przejazd pojazdem nienormatywnym - oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 5 listopada 2019 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wpłynęła skarga Spółki A. (dalej zwanej "skarżącym") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej zwanego "DIAS") z "[...]" w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie nałożenia kary za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia. Skarga ta została przekazana Sądowi przez DIAS wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.

Jak wynika zaś z przekazanych Sądowi akt sprawy, decyzją z "[...]" Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego (dalej zwany "organem I instancji") nałożył na skarżącego karę pieniężną w kwocie 15.000 zł. za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia określonego przepisami prawa o ruchu drogowym. Wskazana decyzja nie została zaskarżona i stała się ostateczna.

Wnioskiem z "[...]" skarżący, powołując art. 145 k.p.a. w zw. z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej zwanego "TSUE") z 13 stycznia 2004 r. sygn. C-453/00 oraz art. 19 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, a także art. 10 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zwrócił się do organu I instancji o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją i uchylenie tej decyzji. W uzasadnieniu tego wniosku skarżący wskazał, że TSUE wyrokiem z 21 marca 2019 r. w sprawie oznaczonej C-127/17 uznał, że "Nakładając na przedsiębiorstwa transportowe wymóg posiadania specjalnych zezwoleń umożliwiających poruszanie się po niektórych drogach publicznych, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie przepisów art. 3 i 7 dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady(UE)2015/719 z dnia 29 kwietnia 2015 r., w związku z pkt 3.1 i 3.4 załącznika I do tej dyrektywy 96/53".