Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Łd 425/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Janicki (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: specjalista Małgorzata Kowalczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] UNP: [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za maj 2014 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł., decyzją z [...] r., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z [...] r., którą A spółce z o.o. w K. kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika w terminie 60 dni za maj 2014 r. w kwocie 0 zł..

Z akt sprawy wynika, że 3 czerwca 2014 r. A złożyła deklarację VAT-7 za maj 2014 r., w której wykazana została nadwyżka podatku naliczonego nad należnym w kwocie 38 958 zł do zwrotu w terminie 60 dni.

W wyniku nieprawidłowości stwierdzonych w toku kontroli podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. postanowieniem z dnia [...] r. wszczął wobec spółki postępowanie podatkowe w przedmiocie podatku VAT za maj 2014 r.. Ze zgromadzonego w sprawie materiału wynika, że jedynym zadeklarowanym dostawcą towarów handlowych do A była firma B sp. z o.o. w W. W toku postępowania podatkowego organ pierwszej instancji ustalił, że Spółka A nie nabywała towarów handlowych od B, bowiem faktury wystawione przez tę spółkę na rzecz A nie dokumentują faktycznych zdarzeń gospodarczych. W konsekwencji A nie przysługuje prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, a w konsekwencji zwrot podatku VAT. Zdaniem organu podatkowego A została powołana dla pozorowania prowadzenia działalności gospodarczej i nie wykonywała czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Rolą spółki było jedynie wprowadzenie do obrotu prawnego faktur stwierdzających czynności, które nie zostały faktycznie dokonane. Ponadto, jak ustalono na etapie postępowania podatkowego A wystawiła w maju 2014 r. faktury VAT, które miały dokumentować wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Faktury te wystawione zostały na rzecz jednego podmiotu - firmy C (B., Slovakia). Dostawy towarów zostały opodatkowane preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 0%. Towary (sukienki, bluzki, tuniki), które - według dokumentacji - były przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz firmy C, A rzekomo miała nabyć od B. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. skoro A nie dokonała żadnych nabyć od jedynego zadeklarowanego przez siebie dostawcy (B) i nigdy nie weszła w posiadanie towarów handlowych, to w konsekwencji nie mogła dokonywać ich wewnątrzwspólnotowych dostaw. W związku z tym organ pierwszej instancji uznał, że wewnątrzwspólnotowe dostawy nie zostały przez A dokonane. W związku z tym pomiędzy A a C doszło jedynie do czynności wystawienia pustej faktury dokumentującej dostawę towaru, której faktycznie nie było. Biorąc pod uwagę całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. decyzją z [...] r. określił A kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika w terminie 60 dni za maj 2014 r. w kwocie 0 zł.