Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 listopada 2019 r., sygn. VI SA/Wa 1162/19

Własność przemysłowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Tomasz Sałek Protokolant st. sekr. sąd. Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2019 r. sprawy ze skargi S. w [...] na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Uzasadnienie

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (dalej "organ", "UP" lub "Urząd Patentowy") decyzją z dnia 16 października 2018 r., znak: Sp.67.2018, działając na podstawie art. 131 ust. 2 pkt 1 oraz art. 129 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 129 ust. 2 pkt 2 oraz w zw. z art. 315 ust. 3 ustawy z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm.), dalej "p.w.p.", oraz art. 98 k.p.c. w zw. z art. 256 ust. 2 p.w.p, oddalił wniosek Spółdzielni Handlowej z siedzibą w [...] (dalej "Skarżąca" lub "Wnioskodawca") o unieważnienie prawa ochronnego udzielonego na znak towarowy "[...]" [...], na rzecz I. M. W. (dalej "Uprawniona" lub "Uczestnik") i przyznał Uprawnionej od wnioskodawcy kwotę 1.600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Do wydania decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu [...] marca 2018 r. Skarżąca złożyła wniosek o unieważnienie prawa ochronnego udzielonego na znak towarowy na rzecz uprawnionej. Według niej sporne prawo ochronne zostało udzielone z naruszeniem art. 129 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 p.w.p.

Zdaniem Wnioskodawcy zgłoszenie spornego znaku towarowego zostało dokonane w warunkach istnienia złej wiary, a ponadto sporny znak towarowy nie nadaje się do odróżniania towarów (usług) jednego przedsiębiorstwa od towarów (usług) drugiego przedsiębiorstwa, ponieważ informuje jedynie o miejscu usługi. Podkreślił, że w piśmie z dnia 30 kwietnia 2015 r. mąż Uprawnionej zwracał się o przedłużenie okresu dzierżawy do dnia 31 grudnia 2027 r., by kilka miesięcy potem jego żona zgłosiła w dniu 22 marca 2016 r. do Urzędu Patentowego znak słowny: [...] w klasach 41 i 43 t.j. w tej samej działalności co prowadził jej mąż w restauracji [...] w [...]. W ocenie Wnioskodawcy te okoliczności świadczyły o chęci zablokowania używania oznaczenia innemu podmiotowi a nawet właścicielowi restauracji [...] tj. Wnioskodawcy.