Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. VII SA/Wa 1181/19

Budowlane prawo; Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jadwiga Smołucha, Sędziowie sędzia WSA Tomasz Janeczko, sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), Protokolant spec. Eliza Jędrasik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2019 r. sprawy ze skargi R. P. i P. P. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2019 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Zaskarżoną decyzja z dnia [...] kwietnia 2019 r., znak [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: "GINB"), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") po rozpatrzeniu wniosku P. P. i R. P., repr. przez r. pr. B. R. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją GINB z dnia [...] stycznia 2019 r., znak: [...] - utrzymał w mocy ww. własną decyzję.

Uzasadniając decyzję, GINB wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] stycznia 2019 r., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji [...] WINB z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...], uchylającej decyzję PINB w M. z dnia [...] lutego 2014 r., znak. [...] i nakazującej rozbiórkę wolnostojącego drewnianego budynku gospodarczego o wymiarach ok. 13,07 x 8,89 m na działce nr [...], przy ul. K. w M. P. P. i R. P. Skarżący złożyli wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy i GINB - po jej ponownym rozpatrzeniu - wyjaśnił w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, na czym polega nadzwyczajny tryb postepowania, jakie są przesłanki stwierdzenia nieważności, określone w art. 156 § 1 k.p.a. Organ wyjaśnił też, że ma obowiązek rozpatrzyć sprawę w granicach określonych w art. 156 § 1 k.p.a., a zatem nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, tak jak w postępowaniu zwykłym. Działanie organu w tym trybie ogranicza się do oceny kwestii ściśle prawnych, czyli do ustalenia, czy badana decyzja dotknięta jest którąś z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a., przy czym taka ocena jest dokonywana w oparciu o stan faktyczny i prawny z daty wydania kwestionowanej decyzji, a organ rozpoczynając sprawę w trybie stwierdzenia nieważności nie jest uprawniony do czynienia samodzielnych ustaleń dotyczących stanu faktycznego sprawy.