Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 listopada 2019 r., sygn. II SA/Po 721/19

Administracyjne postępowanie; Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędziowie Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Asesor WSA Jan Szuma (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] listopada 2019 r. sprawy ze skargi M. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2019 r. Nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego; oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2019 r., [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (zwane dalej "Kolegium"), po rozpoznaniu odwołania M. A., utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] (zwanego dalej "Wójtem") z dnia [...] lutego 2019 r., [...], [...] w sprawie ustalenia na rzecz [...] S.A. lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej na działce [...] położonej w miejscowości [...], gmina [...].

Powyższe rozstrzygnięcia wydano w następujących okolicznościach udokumentowanych w aktach sprawy.

Wnioskiem z dnia [...] maja 2017 r[...] S.A. wystąpiła na podstawie art. 50 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (na datę wniosku tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 778, obecnie Dz. U. z 2018, poz. 1945 ze zm., dalej "u.p.z.p.") o ustalenie lokalizacji opisanej wyżej inwestycji. Do wniosku, poza załącznikami w postaci mapy zasadniczej, graficznie przedstawionej inwestycji, mapy ewidencyjnej, pełnomocnictwa i potwierdzeń opłat - dołączono także dokument pt.: "[...]" (wniosek i załączniki - zob. grupę kart akt administracyjnych organu pierwszej instancji oznaczoną jako 1). W "[...]" wskazano, że postępowanie dotyczy stacji bazowej wyposażonej w trzy anteny na azymutach 100°, 240° i 330° o równoważnej mocy promieniowanej izotropowo 8402 W. Konieczne okazało się zatem zweryfikowanie, czy stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 71, dalej "r.s.p."; akt ten obecnie nie obowiązuje - uw. Sądu), nie będzie się ono kwalifikowało do kategorii przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (§ 2 ust. 1 pkt 7 r.s.p.), względnie przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (§ 3 ust. 1 pkt 8 r.s.p.). Autor ekspertyzy ustalił - obrazując dane opisowo, tabelarycznie i graficznie - że stosownie do r.s.p. w osi głównej wiązki promieniowania poszczególnych anten liczonej od środka elektrycznego na odległość 200 m nie znajdą się miejsca dostępne dla ludzi. Oś główna wiązek anten, przy założeniu ich maksymalnego projektowanego nachylenia w kierunku gruntu (tilt 13°), przebiegać będzie w przestrzeni, kończąc się najdalej (dla wymogu z § 3 ust. 1 pkt 8 r.s.p.) 5,4 m nad gruntem, a w jedynym miejscu przebiegu nad zabudową - będzie znajdować się 30,9 m ponad tą zabudową (dla azymutu 330°).