Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 listopada 2019 r., sygn. II SA/Gl 1009/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk, Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.), Protokolant Specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2019 r. sprawy ze skargi J.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, po rozpoznaniu odwołania J. L. na decyzję Prezydenta Miasta D. z dnia [...] r. nr [...] zmieniającą decyzję organu I instancji z dnia [...] r. nr [...] ustalającą stronie opłatę za pobyt jej matki - A. L. w Domu Pomocy Społecznej w P. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco;

Pismem z dnia [...] r. organ I instancji zawiadomił J. L. (strona, skarżący) o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego dotyczącego zmiany decyzji administracyjnej z dnia [...] r. w sprawie ustalenia odpłatności za pobyt matki strony w Domu Pomocy Społecznej w P. (DPS). Wezwał stronę do przedłożenia dokumentów potwierdzających jej sytuację dochodową. Z wywiadu środowiskowego wynika, że strona prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, źródłem dochodu strony jest wynagrodzenie za pracę w wysokości 2 958,50 zł miesięcznie. Na podstawie złożonych przez stronę dokumentów organ I instancji dokonał analizy jej budżetu domowego. Stwierdził, że DPS pismem z dnia [...] r. potwierdził, iż strona sporadycznie odwiedza matkę. Z akt sprawy wynika także, że zaciągnięte kredyty przeznaczone na zakup mieszkania, znacznie obciążają budżet domowy strony. Ustalono dalej, iż strona ma pozytywny stosunek do matki, utrzymuje z nią regularny kontakt, zabiera ją na okres świąteczny do domu oraz dłuższe weekendy i wakacje. Nie pomaga matce finansowo lecz pomaga w formie żywności, zakupu odzieży, środków czystości. Organ I instancji stwierdził że strona nie wyraża zgody na dofinansowanie do DPS, gdyż ma duże obciążenie finansowe i wydatki związane z: utrzymaniem mieszkania, kosztami dojazdu do pracy i opłatami. W oświadczeniu z dnia 22 lutego 2019 r. skarżący podał, że : "sytuacja finansowa jest ciężka m.in. z powodu wzięcia kredytu hipotecznego w listopadzie 2017 r. na wykup mieszkania. Kredyt będę spłacał jeszcze przez najbliższych 11 lat. Mieszkanie, które wykupiłem muszę odremontować, gdyż jego stan tego wymaga a na to potrzeba środków finansowych". Dalej podał, że "od 14. roku życia wychowywał się w rodzinie zastępczej. W tym czasie mama strony była i jest do dziś osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie i miała sądownie ustanowionego opiekuna prawnego w osobie mojego wujka M. K.-brata mamy". Dalej wskazał, że utrzymywał się z zasiłków z MOPS. Podkreślił, że ma pozytywne stosunek do mamy, regularnie odwiedza mamę w DPS dwa razy w miesiącu. Podczas wizyt zaopatruje mamę w artykuły spożywcze, higieniczne oraz odzież. Ponadto zabiera mamę na spacery, do domu na dłuższe weekendy, przerwy świąteczne i w okresie wakacyjnym. Strona wniosła o całkowite zwolnienie z odpłatności za pobyt matki w DPS.