Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 listopada 2019 r., sygn. I SA/Bd 471/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Mirella Łent (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Krenz- Winiecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2019r. sprawy ze skargi S. O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych PPL za 2015 r. 1. oddala skargę 2. oddala wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. określił stronie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych PPL za 2015r. w kwocie [...]zł. Organ stwierdził zawyżenie kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej skarżącego w łącznej wysokości [...] zł w wyniku zaliczenia do nich wydatków udokumentowanych 13 fakturami VAT wystawionymi przez "M.-M." Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe M. W. w łącznej kwocie [...]zł; wydatków udokumentowanych 9 fakturami VAT wystawionymi przez Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe "H. " P. W. w łącznej kwocie [...]zł; wydatków związanych z przebudową pomieszczeń w budynku garażowo-gospodarczym położonym na działce nr [...] w miejscowości C. oraz zamontowaniem instalacji centralnego ogrzewania wraz z pompą ciepła, w łącznej wysokości [...] zł.

W złożonym odwołaniu skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz umorzenie postępowania w sprawie zarzucając naruszenie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), dalej: "u.p.d.o.f.", poprzez brak jego zastosowania i stwierdzenie, że podatnik nie miał prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup usług od M. W. i P. W., podczas gdy koszty te zostały faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodów; art. 23 u.p.d.o.f. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące przyjęciem, że podatnik nie miał prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup usług od M. W. i P. W., podczas gdy z treści ww. przepisu nie wynika żadne wyłączenie, które mogłoby zostać zastosowane; art. 22g ust. 17 u.p.d.o.f. poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie wydatków na remont budynku garażowo-gospodarczego za modernizację, co spowodowało wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka do używania; art. 45 ust. 6 u.p.d.o.f. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że podatek należy się w wysokości określonej zaskarżoną decyzją; art. 121 § 1, art. 122, art. 124, art. 129 , art. 187, art. 191, art. 179 § 1 i art. 217 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018r. poz. 800), dalej: "O.p." w zw. z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U z 2018r., poz. 412 ze zm.).