Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 listopada 2019 r., sygn. I SA/Bd 557/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędzia WSA Mirella Łent Protokolant Starszy asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2019r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2019 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. K. określił S. S. (skarżącemu) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. w kwocie 64.660,00 zł. W ocenie organu, podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów w roku 2014 dotyczące prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej o łączną kwotę 167.095,96 zł, poprzez ujęcie w rachunku podatkowym: kwoty 95,96 zł netto wynikającej z nadwyżki poniesionych kosztów ponad przysługujący limit wydatków poniesionych z tytułu używania samochodu nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych dla potrzeb działalności gospodarczej oraz kwoty 167.000,00 zł netto (VAT 38.410,00 zł), wynikającej z 12 faktur VAT, na których jako wystawca widnieje firma T. B. T. O.. Zdaniem organu pierwszej instancji, faktury te nie dokumentowały rzeczywistych transakcji, gdyż wskazany w nich podmiot, nie był faktycznym wykonawcą usług w nich wymienionych.

W złożonym odwołaniu strona zarzuciła naruszenie art. 121 § 1, art. 187, art. 191 § 1 i § 4 i art. 193 § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018r., poz. 800 ze zm., dalej: "O.p." ) oraz art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f.").

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2019r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że spór w sprawie dotyczy zasadności wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów w 2014 roku łącznej kwoty 167.000,00 zł wynikającej z 12 faktur VAT, które miały rzekomo dokumentować zakup usług podwykonawczych dla firmy K. Sp. z o.o. Sp. K. z P. oraz P.H-P. "M. " M. G. z P.. Organ wyjaśnił ponadto, że skarżący nie kwestionuje ustaleń dot. zawyżenia kosztów uzyskania przychodów w kwocie 95,96 zł wynikających z wydatków poniesionych na eksploatację samochodu. Organ odwoławczy podał, że w toku postępowania Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. poinformował, iż T. O. zmarł [...] listopada 2014r., co uniemożliwiło przeprowadzenie czynności sprawdzających w firmie T. B.. Dodał, że u T. O. przeprowadzona została kontrola za okres od [...].09.2012r. do [...].09.2013r., która z uwagi na brak kontaktu z podatnikiem opierała się na materiale dostarczonym przez prowadzące jego dokumentację biuro rachunkowe. Na tej podstawie ustalono, że T. O. nie dokonywał wpłat zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto, nie składał, jako płatnik, zarówno deklaracji rocznej PIT-4R, jak i PIT-11. Natomiast począwszy od miesiąca marca 2014r. zaprzestał składania deklaracji VAT-7, z kolei z dniem [...] sierpnia 2014r. został wykreślony z urzędu, z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Organ odwoławczy wskazał ponadto, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G. poinformował, że w okresie od [...].01.2014r. do [...].08.2014r. T. O. nie zgłaszał do ubezpieczenia żadnych pracowników. Ponadto, z pisma Starostwa Powiatowego w G. wynika, że posiadał zarejestrowane na siebie trzy samochody, z czego dwa zostały zbyte.