Wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 października 2019 r., sygn. II SA/Kr 623/19

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Sędziowie : WSA Krystyna Daniel WSA Małgorzata Łoboz (spr.) Protokolant : starszy referent sądowy Katarzyna Krawczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2019 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 21 marca 2019 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego A. K. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 5 października 2018 r. znak: [...] Prezydent Miasta O. odmówił ustalenia na wniosek A. K. warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego "budowa muru oporowego w ramach prowadzonego postępowania legalizacyjnego na działce nr [...] obręb [...], w rejonie ul. [...]".

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ I instancji streścił przebieg postępowania w sprawie. W szczególności odniósł się do spornej w przedmiotowej sprawie kwestii charakteru objętego wnioskiem zamierzenia inwestycyjnego jakim jest mur oporowy o konstrukcji z bali Larsena i płyt żelbetowych, stanowiący zabezpieczenie skarpy brzegu basenu usytuowanego w prawym międzywalu rzeki W., na działce nr [...] w miejscowości [...]. Organ I instancji wskazał, że mur oporowy stanowi budowlę, a nie obiekt liniowy w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. W konsekwencji uznał, że zastosowanie znajdują zasady dobrego sąsiedztwa, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jako podstawę odmowy ustalenia warunków zabudowy organ I instancji wskazał brak dostępu do drogi publicznej oraz brak zgodności zamierzenia inwestycyjnego z przepisami odrębnymi. Organ podkreślił, że warunek dostępu do drogi publicznej nie został spełniony. Działka inwestycyjna nie przylega bezpośrednio do żadnej drogi publicznej. Co prawda w terenie urządzona jest droga wiodąca od drogi publicznej - ul. [...] (droga powiatowa) do działki inwestycyjnej - nie jest to jednak ani droga publiczna, ani droga wewnętrzna. Jak wynika z pisma Urzędu Gminy O. z dnia 10 października 2017 r. droga wskazana jako dojazd zlokalizowana jest m.in. na terenie działek nr [...], [...], [...], [...] w obrębie [...] nie stanowi drogi wewnętrznej administrowanej przez Gminę O. , ani nie stanowi własności Gminy O. , a z powyższych działek jedynie działka nr [...] stanowi użytek drogowy "dr", a pozostałe działki stanowią użytek "Tr" - tereny różne. Z kolei przedłożona przez inwestora umowa dzierżawy powyższych działek nie prowadzi do spełnienia powyższej przesłanki, ponieważ dojazd nie ma charakteru służebności. Podkreślono, że organ wystąpił także do Zarządu Powiatu O. w przedmiocie zapewnienia dostępu do drogi publicznej. Organ ten poinformował, że działka inwestycyjna nr [...] nie posiada bezpośredniego dostępu do drogi publicznej - ul. [...]. Istnieje natomiast zjazd z drogi powiatowej (dz. nr [...], [...]) na działkę nr [...], działka ta nie stanowi jednak terenu inwestycji wskazanego przez inwestora.