Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 października 2019 r., sygn. II SA/Kr 453/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie : WSA Mirosław Bator (spr.) WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Protokolant : starszy referent sądowy Katarzyna Krawczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2019 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia 14 lutego 2019 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Wojewody [...] na rzecz strony skarżącej kwotę 997 zł (słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Starosta [...], decyzją z 14 marca 2018 r. nr [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił spółce [...] Sp. z o.o. pozwolenia na budowę inwestycji pn.: "Budowa stacji bazowej telefonii komórkowej [...] nr [...] składającej się z wieży [...] o łącznej wysokości nad poziomem terenu 30,0 m (włącznie z betonowym cokołem, kotwą fundamentową wystającą ponad poziom terenu oraz odgromnikiem), anten radioliniowych i sektorowych nadawczo-odbiorczych, urządzeń sterujących obok wieży wraz z zasileniem energetycznym; inwestycja na działce położonej w B. nr ew. [...] obręb Z., gmina P. ".

Od tej decyzji odwołali się osobnymi pismami J. J. oraz H. B..

Wojewoda decyzją z 8 sierpnia 2018 r., znak: [...], na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

WSA w Krakowie wyrokiem z dnia 8 października 2018 r. sygn. akt II SA/Kr 1244/18 uchylił zaskarżoną decyzję. Ponownie rozpoznając sprawę Wojewoda decyzją z dnia 14 lutego 2019 r. nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i orzekł o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę wskazanej inwestycji. W uzasadnieniu organ podniósł, że wymagania określone w art. 121 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, obowiązującej w dniu wydania decyzji (Dz.U. z 2017 r. poz. 519 ze zm.) nakładają na prowadzących instalacje emitujące pola elektromagnetyczne bezwzględny obowiązek nieprzekraczania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku. Dotyczy to miejsc dostępnych dla ludności, którymi to miejscami zgodnie z definicją określoną w przepisach są wszelkie miejsca, za wyjątkiem miejsc, do których dostęp ludności jest zabroniony lub niemożliwy bez użycia sprzętu technicznego. Pociąga to za sobą obowiązek utrzymania poziomów pól elektromagnetycznych poniżej dopuszczalnych lub co najmniej na tych poziomach lub zmniejszenie poziomów pól elektromagnetycznych co najmniej do dopuszczalnych, gdy nie są one dotrzymane. Zgodnie bowiem z zapisami art. 5 ustawy Prawo budowlane obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając spełnienie wymagań podstawowych dotyczących bezpieczeństwa konstrukcji, bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa użytkowania, odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska. Obowiązek ten ciąży zarówno na prowadzących instalacje jak również na projektantach i wykonawcach. Dlatego też podstawowym znaczeniem dla ochrony przed polami elektromagnetycznymi jest właściwy wybór lokalizacji stacji bazowej, odpowiedni dobór parametrów technicznych, dobór wysokości słupa - gwarantujące nieprzekraczanie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku. W przedmiotowej sprawie, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2016 r. poz. 71) inwestor dokonał kwalifikacji przedsięwzięcia, na podstawie której wykonana została ocena czy planowana inwestycja będzie zaliczana do przedsięwzięć mogących zawsze bądź potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Z analizy rozkładu pól elektromagnetycznych emitowanych przez anteny sektorowe, w której przedstawiono przewidywany rozkład występowania pól elektromagnetycznych o gęstości mocy większych lub równych wartości dopuszczalnej w miejscach dostępnych dla ludności wynoszącej 0,1 W/m2 [wartość ta określona została w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. z 2003 r. nr 192, poz. 1883)] wynika, że obszar pól elektromagnetycznych o podanych wyżej wartościach swoim zasięgiem obejmuje m.in. częściowo działkę nr [...] (własność J. J.) oraz dz. nr [...] (własność H. B.). Jednakże, jak pokazano na przekroju pionowym, przebieg wiązki promieniowania, w przypadku działki nr [...], występuje na wysokości minimum 22,6 m, a w przypadku działki nr [...] na wysokości minimum 24,8 m. Zatem jak wynika z powyższego opracowania pole elektromagnetyczne o wartości wyższej niż 0,1 W/m2 jest zawieszone ponad ww. działkami. Nadmienić należy, że obie te działki położone są w obszarze 1R2, a dopuszczalna zabudowa na tym terenie, nie może przekroczyć 9 m, zatem nie znajdzie się ona w zasięgu tych pól. Na podstawie przeprowadzonych przez projektanta obliczeń, rozpatrywana stacja bazowa nie została zakwalifikowana do przedsięwzięć mogących zawsze bądź potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Zgodnie z przepisami określonymi w art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę właściwy organ sprawdza zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ustaleniami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Tylko pozytywne ustalenia w tym zakresie obligują organ administracji architektoniczno-budowlanej do wydania pozytywnej decyzji o pozwoleniu na budowę. W przeciwnym wypadku organ jest zobligowany do wydania decyzji negatywnej, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Działka inwestycyjna nr [...] położona jest w obszarze objętym ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectwa Z. , zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy P. Nr [...] z 19 czerwca 2013 r. Powyższa działka położona jest na terenie o symbolu 1R2 oraz 2MU4. Przedmiotowa inwestycja usytuowana została w części ww. działki nr [...] w obszarze o symbolu 1R2, którego podstawowym przeznaczeniem jest gospodarka rolna. W tym miejscu należy wyjaśnić, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi element prawa miejscowego i musi być bezwzględnie respektowany. Jego ustalenia kształtują (łącznie z innymi przepisami prawa) sposób wykonywania prawa własności w odniesieniu do konkretnych nieruchomości położonych na obszarze planu. Organ wydający pozwolenie na budowę jest związany treścią planu zagospodarowania przestrzennego, co znajduje potwierdzenie w treści ww. art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego. Plan miejscowy sołectwa Z. dopuszcza na terenie 1R2 budowę: obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej w tym zbiorniki do magazynowania wody wraz ze stacją pomp i stacją transformatorową, terenów tras i urządzeń narciarskich, wyciągów narciarskich i kolei liniowych, stacji wyciągów wraz z zapleczem sanitarnym (w tym dyżurka TOPR), infrastruktury technicznej związanej z narciarskim wykorzystaniem stoku w tym instalacje sztucznego zaśnieżania i oświetlenia, dróg dojazdowych do pól, cieków wodnych wraz z obudową biologiczną oraz zadrzewień śródpolnych. A zatem dopuszcza on na tym terenie budowę obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej. Jednakże zgodnie z definicją określoną w § 5 ust. 2 ww. planu przez dopuszczalne przeznaczenie terenu rozumie się rodzaj przeznaczenia inny niż podstawowy, ale stanowić ma on uzupełnienie lub wzbogacenie przeznaczenia podstawowego. Biorąc powyższy zapis pod uwagę, trudno byłoby się zgodzić z twierdzeniem, że stacja bazowa telefonii komórkowej stanowić będzie uzupełnienie lub wzbogacenie przeznaczenia podstawowego, jakim są tereny rolne.