Orzeczenie
Wyrok WSA w Kielcach z dnia 30 października 2019 r., sygn. II SA/Ke 653/19
Kombatanci
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Karolina Chrapkiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2019 r. sprawy ze skargi K.G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oddala skargę.
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z dnia 5 sierpnia 2019 r. nr [...] Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie (zwany dalej organem) utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 17 czerwca 2019 r. Nr DSE2-K0971-D14052-6/19, odmawiającą K.G. potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.
W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia organ wskazał, że po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku K.G. z dnia 19 marca 2019 r. o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych nie znalazł podstaw do uchylenia lub zmiany decyzji o odmowie przyznania skarżącemu ww. statusu, na mocy przepisów ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 690 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Organ przytoczył treść art. 2, art. 3 oraz art. 5 ust. 1 ustawy i stwierdził, że w świetle powyższych przepisów materiał dowodowy zebrany w aktach sprawy nie potwierdza antykomunistycznej działalności skarżącego.
Dalej organ wskazał, że we wniosku skarżący podał, iż był działaczem "Solidarności" na Śląsku w okresie PRL i w związku z prowadzoną działalnością był represjonowany, nękany, szykanowany przez służby bezpieczeństwa oraz przełożonych w zakładzie pracy. Jednak nie przedłożył żadnych dokumentów potwierdzających podnoszone przez siebie okoliczności. Nadto, Instytutu Pamięci Narodowej w piśmie z dnia 11 kwietnia 2019 r. poinformował organ, że w wyniku przeprowadzonej kwerendy w archiwach Instytutu nie odnaleziono dokumentów dotyczących skarżącego, które spełniałyby wymogi art. 2 lub art. 3 ustawy.