Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 września 2019 r., sygn. II SA/Sz 637/19

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 września 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wynagrodzenia za dozór pojazdu uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

W wyniku przeprowadzonego postępowania zainicjowanego wnioskiem Z. S. z dnia 29 października 2014 r. o przyznanie wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...] o nr rejestracyjnym [...], Starosta [...] postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] odmówił wnioskodawcy przyznania wynagrodzenia. W obszernym uzasadnieniu postanowienia, po chronologicznym przedstawieniu podejmowanych w sprawie czynności oraz wydanych orzeczeń, Starosta zwrócił uwagę, że brak było podstaw do ustalenia, że Z. S. w przepisanym prawem terminie wypełnił obowiązek powiadomienia Komendy Powiatowej Policji w G. oraz Urzędu Skarbowego w G. o fakcie nieodebrania pojazdu przez osobę uprawnioną, zgodnie z obowiązkiem wynikającym z § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377 ze zm.). Następnie Starosta podkreślił, że stan pojazdu na dzień sporządzenia oceny technicznej poprzez rzeczoznawcę wskazuje, że dozorca nie podejmował żadnych działań mających na celu zabezpieczenie pojazdu przed jego degradacją wynikającą z działań warunków atmosferycznych. Dozór nie był prawidłowo wykonywany, bowiem zakres uszkodzeń wynikających z oceny technicznej nr [...] sporządzonej przez biegłego skarbowego jest znacznie szerszy, niż wynikający z dyspozycji usunięcia. Jednocześnie dodatkowe zniszczenia i uszkodzenia (m.in. zniszczony dach, pogięty prawy błotnik, pokrywa komory silnika, urwane lusterka) nie mogły stanowić konsekwencji tylko upływu czasu. Dozorujący pojazd nie zabezpieczył wnętrza pojazdu przed działaniem warunków atmosferycznych, gdy dach pojazdu został zniszczony.