Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 24 września 2019 r., sygn. I SA/Bd 472/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Stanisława Majkut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2019 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2015r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2018r. Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w T. ustalił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2015 rok w kwocie 81.773,00 zł. Organ pierwszej instancji ustalił, że strona nie dysponowała wystarczającymi środkami finansowymi, pochodzącymi z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania na pokrycie wydatków poniesionych w 2015 roku. Z chronologicznego uszeregowania przychodów i wydatków, a także zgromadzonego mienia wynika, że nie znalazły pokrycia wydatki gotówkowe w łącznej kwocie 208.821,05 zł oraz wartość zgromadzonego na rachunkach bankowych mienia według stanu na dzień 31 grudnia 2015 roku w kwocie 9.239,21 zł. W efekcie wydatki, które nie znalazły pokrycia w ujawnionych i opodatkowanych źródłach przychodów stanowiły kwotę 218.060,26 zł.

W złożonym odwołaniu Skarżąca wniosła o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i umorzenie postępowania ewentualnie o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucając naruszenie art. 121, art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017r., poz. 201 ze zm., dalej O.p.), poprzez dowolną i wybiórczą ocenę zebranego materiału dowodowego, a w konsekwencji nieprzeprowadzenie stosownego postępowania dowodowego, do czego organ był zobowiązany, z uwagi na: