Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 sierpnia 2019 r., sygn. II SA/Sz 486/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj Sędziowie Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Alicja Poznańska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi O. W. na decyzję Z. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia wygaśnięcia decyzji w sprawie nakazu rozbiórki oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z [...] r., nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 162 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016, poz. 23 z późn. zm. dalej przywoływana jako: "K.p.a."), po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez O. W. (dalej przywoływany jako: "Skarżący") od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G., z dnia [...] r., znak: [...], odmawiającej stwierdzenia wygaśnięcia decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...]., znak: [...] nakazującej O. W. i K. W. dokonanie rozbiórki dziewięciu domków letniskowych wybudowanych na terenie działki nr [...] przy ul. [...] w m. M. w sposób istotnie odbiegający od projektu budowlanego, zatwierdzonego decyzją Starosty [...] nr [...] z dnia [...] r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w G. (dalej przywoływany także jako: "PINB"), decyzją z dnia [...] r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 51 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm., dalej przywoływana jako: "P.b."), nakazał K. W. i O. W., dokonanie rozbiórki dziewięciu domków letniskowych wybudowanych na terenie działki oznaczonej nr ew. [...], przy ul. [...] w M. , w sposób istotnie odbiegający od projektu budowlanego, zatwierdzonego decyzją Starosty [...] w G. z dnia [...] r. nr [...].