Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 15 lipca 2019 r., sygn. II SA/Rz 502/19

Bezrobocie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Krystyna Józefczyk /spr./ Sędziowie WSA Elżbieta Mazur - Selwa WSA Piotr Godlewski Protokolant starszy sekretarz sądowy Sylwia Opioła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2019 r. sprawy ze skargi S. G. na decyzję Wojewody z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję S. J. z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...]; II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego S. G. kwotę 480 zł /słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi S.G. jest decyzja Wojewody [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania za osobę bezrobotną i odmowy prawa do zasiłku.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2019r. nr [...] Starosta [....], we wznowionym na podstawie art.145 § 1 pkt 5 k.p.a. postępowaniu, uchylił decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2016r. znak: [...], nr: [...] o uznaniu S.G. od dnia 8 kwietnia 2016r. za osobę bezrobotną i przyznaniu prawa do zasiłku od dnia 8 kwietnia 2016r. na okres 180 dni w wysokości 997,40 zł brutto miesięcznie w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do zasiłku, natomiast w okresie kolejnych dni posiadania prawa do zasiłku, tj. od dnia 7 lipca 2016r. w wysokości 783,20 zł brutto miesięcznie, tj. 120% podstawowej wysokości zasiłku) oraz odmówił uznania S.G. za osobę bezrobotną od dnia 8 kwietnia 2016r. i odmówił przyznania prawa do zasiłku od dnia 8 kwietnia 2016r.

Organ wyjaśnił, że w ocenianym okresie - od 14 lipca 2014r. wyżej wymieniony pełnił funkcję Prezesa Zarządu A Sp. z o.o. z siedzibą w [....]. Spółka wymagała nadzoru, prowadzenia jej spraw i reprezentowania. Zakres obowiązków wykonywanych w związku z pełnioną funkcją i wymiar czasu prawy poświęcany na realizację tych obowiązków powoduje, że miał ograniczoną gotowość do podjęcia zatrudnienia, co wyłącza możliwość uznania go za osobę bezrobotną w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1265, dalej "ustawa o promocji zatrudnienia").