Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 lipca 2019 r., sygn. II SA/Gl 569/19

Zabezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.),, Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant starszy referent Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2019 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Prezydent Miasta C. decyzją z dnia [...] r., [...], działając na podstawie art. 104, art. 107 i art. 109 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, zwanej dalej: "k.p.a.") oraz art. 20 ust. 2, ust. 3 i art. 30 ust. 1, ust. 2 pkt 1, pkt 4, ust. 2b, ust. 7, ust. 8 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1952 z późn. zm.), art. 56 ustawy z dnia 9 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1830), uznał kwotę 810 zł. za nienależnie pobrane przez B. M. (dalej: "skarżąca") świadczenia rodzinne za okres od dnia 1 listopada 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2018 r., w tym zasiłek rodzinny na syna P. oraz zobowiązał do jej zwrotu na wskazane numery kont bankowych. Decyzja ta stała się ostateczna.

Pismem z dnia 11 grudnia 2018 r. skarżąca złożyła podanie o umorzenie kwoty nienależnie pobranych przez nią świadczeń rodzinnych.

Prezydent Miasta C. decyzją z dnia [...] r., nr [...], odmówił skarżącej umorzenia kwoty 810,- zł. W podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołał art. 104, art. 107 i art. 109 k.p.a. oraz art. 20 ust. 2, ust. 3 i art. 30 ust. 2b, ust. 9 ustawy o świadczeniach rodzinnych, art. 56 ustawy z dnia 9 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw. Podał, że skarżąca jest rozwiedziona, samotnie wychowuje syna w wieku 20 lat, a jej miesięczne dochody kształtują się w następujący sposób: wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia 1.736,40 zł., alimenty w wysokości 300 zł. oraz przyznane synowi skarżącej stypendium socjalne w wysokości 660 zł. Zatem łącznie miesięczny dochód rodziny skarżącej, to kwota 2 696,40 zł., który w przeliczeniu na osobę w rodzinie wynosi 1 348,20 zł. Natomiast konieczne wydatki to: czynsz dla wynajmującego - 480 zł., czynsz do spółdzielni - 544,12 zł., rachunek za gaz - 46,37 zł. i abonament telefoniczny - 170 zł., zakup wyżywienia i środków czystości - 700 zł., lekarstwa - 200 zł., które łączne stanowią kwotę 2 140,49 zł. Dochód rodziny po odliczeniu wydatków wynosi 555,91 zł., co w przeliczeniu na osobę w rodzinie stanowi kwotę 277,96 zł. Organ I instancji podał, że skarżąca w piśmie z dnia 11 grudnia 2018 r. wskazała na zły stan zdrowia jako powód skutkujący brakiem środków na spłatę nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego, ale brak jest dokumentów potwierdzających jej twierdzenia. Ponadto, skarżąca jest osobą w wieku produkcyjnym, zatem może zwiększyć swoją aktywność zawodową w celu poprawy sytuacji materialnej. Nie wykazała również innych wydatków, które spowodowane byłyby zdarzeniami losowymi. Stąd też jej sytuacja nie może zostać uznana za wyjątkową. Nadto, może się starać o udzielenie jej innej ulgi w spłacie należności, np. w formie odroczenia terminu płatności bądź rozłożenia zadłużenia na raty.