Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. I SA/Gl 165/19

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agata Ćwik-Bury (spr.), Sędziowie WSA Beata Machcińska, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant starszy referent Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi Z.G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Przedmiotem skargi Z. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą A Z. G. (dalej: Strona, Skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej: DIAS, organ odwoławczy) z dnia [...], znak [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. (dalej: organ I instancji) z dnia [...] określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób

fizycznych za 2013 r., znak [...]

2. Postępowanie przed organami podatkowymi.

2.1. Decyzją z dnia [...], znak; [...] organ I instancji określił Stronie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. w wysokości [...] zł oraz określił odsetki za zwłokę od niezapłaconych w terminie płatności zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w łącznej kwocie [...] zł. W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej w zakresie prawidłowości wykazanych przychodów i kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej przez Stronę działalności gospodarczej za 2013r. oraz po przeprowadzeniu postępowania podatkowego organ pierwszej instancji ustalił bowiem, że podatnik koszty prowadzonej w 2013 r. działalności gospodarczej zawyżył o kwotę [...]zł.

2.2. W odwołaniu Strona zarzuciła zaskarżonej decyzji: bezkrytyczne podejście organu podatkowego do zebranego materiału dowodowego, pominięcie wniosków oraz zarzutów składanych przez podatnika w trakcie postępowania, pominięcie aspektu zapotrzebowania danego pojazdu na paliwo, brak wzięcia pod uwagę charakterystyki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, odrzucenie wątków dotyczących wyeliminowania kradzieży paliw w firmie, odrzucenie faktów "pokrzywdzenia" podatnika, a skupienie się jedynie na podejrzeniu o zawyżeniu kosztów, dopuszczenie się naruszenia zasady "in dubio pro tributario" oraz bezprawne przeniesienie ciężaru dowodzenia na podatnika, poprzez wskazanie przez organ na uchylenie się przez podatnika od złożenia kart pracy dla pojazdów i urządzeń, jako dowodów na okoliczność rzeczywistego zużycia paliwa w firmie, pominięcie zeznań świadków na okoliczność zakupu paliwa na stacjach, powodów dokonania zakupów na tych stacjach oraz brak wyjaśnienia powodów, dla jakich organ nie dał wiary zeznaniom pracowników. Zdaniem Skarżącego z zeznań wszystkich świadków jednoznacznie wynika, że paliwo było kupowane na zakwestionowanych stacjach, a z materiału dowodowego wynika, że zużycie paliwa przez poszczególne urządzenia do wykonania zakresu wykonywanych prac, wskazuje na tak duże zużycie paliwa w firmie. Podatnik podkreślił również kwestę niewiadomego ubywania paliwa w firmie, co w jego opinii, organ podatkowy w sposób tendencyjny poczytał na niekorzyść podatnika. Ponadto zarzucił przeprowadzenie przez organ podatkowy wnioskowania niezgodnego z zasadami prawa, logiki i doświadczenia życiowego. Zdaniem Strony jego twierdzenia o zapłacie transakcji nabycia paliw na wskazanych przez niego stacjach przez osoby upoważnione do zakupów paliwa oraz przez niego samego są wiarygodne i zgodne ze stanem rzeczywistym. W zakresie ustaleń dotyczących zakwestionowanych faktur za usługi budowlane firmy B R. D., podatnik zarzucił organowi braki w ustaleniach faktycznych, a jedynie oparcie się na domysłach wynikających z niemożności nawiązania kontaktu i uzyskania wyjaśnień od właściciela firmy i pracowników go reprezentujących. Według podatnika, wszystkie usługi objęte zakwestionowanymi fakturami zostały wykonane, a podatnik działał w zaufaniu do podstawowych mechanizmów panujących na rynku gospodarczym i absurdem byłoby oczekiwać od niego, że będzie znał sytuację prawną i intencje kontrahenta. Ponadto wyłączenie z kosztów podatkowych wszystkich wydatków związanych z tankowaniami paliwa na stacjach poza T., bez dokonania szczegółowej analizy każdego przypadku z osobna (w opinii podatnika, o ile zakupy za kwotę 30-50 zł mogą budzić wątpliwość, to wyłączenie z kosztów zakupów paliwa za kwoty 150-300 zł, w ocenie odwołującego się, nie jest zrozumiałe).