Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 maja 2019 r., sygn. I SA/Wr 204/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Makowska-Hrycyk (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędzia WSA Kamila Paszowska-Wojnar, Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 maja 2019 r. sprawy ze skargi Z. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. wraz z odsetkami od miesięcznych zaliczek na ten podatek za sierpień, wrzesień, października, listopad i grudzień 2013 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami.

1. Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z dnia [...].01.2019 r. nr [...], Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej jako: DIAS, Dyrektor IAS, organ odwoławczy) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. (dalej jako: organ I instancji) z dnia [...].10.2018 r.

nr [...], określającą Z. B. (dalej jako: strona, skarżący, Konsorcjum) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za sierpień 2013 r. w wysokości 338.544,00 zł oraz odsetki za zwłokę

z tytułu niezadeklarowanej i nieuregulowanej w części zaliczki miesięcznej na podatek dochodowy od osób fizycznych za sierpień 2013 r. oraz od niezadeklarowanych i nieuregulowanych w całości zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od IX-XII 2013 r. w łącznej kwocie 5.422,00 zł.

2. Jak wskazał organ I instancji, Z. B. w 2013 r. prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą A - Z. B.

z siedzibą w B. Powyższa działalność była opodatkowana 19% podatkiem, według zasad określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej jako: "u.p.d.o.f."). Zdaniem organu I instancji, Z. B. celowo i świadomie zawyżyła koszty podatkowe nierzetelnymi fakturami, które nie odzwierciedlały rzeczywistych operacji gospodarczych na kwotę 45.800,00 zł. Organ nie uznał faktur, na których jako sprzedawcy widniały jako sprzedawcy: B - D. K. oraz C - K. B. Uznał, że powyższe dokumenty księgowe nie mogły stanowić podstawy uznania wynikających z nich wydatków za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust.