Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 maja 2019 r., sygn. III SA/Lu 145/19

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski Sędziowie WSA Jerzy Drwal WSA Robert Hałabis (sprawozdawca) Protokolant referent Marcin Ścibor po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 16 maja 2019 r. sprawy ze skargi G. O. na decyzję Inspektor Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Inspektor Transportu Drogowego na rzecz G. O. kwotę [...]zł ([...] złote) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] 2015 r. (nr [...] [...]) Główny Inspektor Transportu Drogowego - po rozpatrzeniu odwołania skarżącego G. O. - utrzymał w mocy decyzję L. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] 2014 r. (nr [...]) o nałożeniu na G. O. kary pieniężnej w wysokości [...] zł za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w przedsiębiorstwie skarżącego prowadzącego działalność w zakresie usług transportowych przeprowadzona została kontrola za okres od dnia 1 lipca do 30 września 2013 r., której przedmiotem było przestrzeganie przepisów w zakresie czasu pracy kierowców, ustawy o transporcie drogowym, regulacji z zakresu wykonywania przewozów oraz przepisów ruchu drogowego.

Decyzją z dnia [...] 2014 r. L. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości [...] zł za wykonywanie przewozu drogowego z naruszeniem przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Natomiast decyzją z dnia [...] 2014 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W motywach tej decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że przeprowadzona kontrola wykazała naruszenia szeregu obowiązków: wczytywania danych z karty kierowcy dot. każdego kierowcy, nieokazanie podczas kontroli w przedsiębiorstwie wykresówek, danych z karty kierowcy, z tachografu cyfrowego lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu, okazanie podczas kontroli w przedsiębiorstwie wykresówki, która nie zawierała wszystkich danych o okresach aktywności kierowcy, gdyż na okazanej wykresówce brak było właściwych wpisów - miejsca lub daty końcowej użytkowania wykresówki, udostępnienie podczas kontroli niepełnych danych o okresach aktywności kierowcy. Organ odwoławczy stwierdził, że nie zaistniały okoliczności, których przedsiębiorca nie mógł przewidzieć, wymienione w art. 92c z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414, ze zm.), mogące wyłączyć jego odpowiedzialność za stwierdzone naruszenia. Nie znalazł również podstaw do zastosowania art. 92b tej ustawy. Skarżący nie przedłożył bowiem żadnych dokumentów wskazujących na prawidłową organizację zadań przewozowych, takich jak listy przewozowe, czy plany wykonywania zadań transportowych, które wskazywałyby na wykonywanie zadań zgodnie z prawem.