Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 maja 2019 r., sygn. III SA/Gl 144/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Anna Apollo, Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2019 r. sprawy ze skargi S.A. na decyzję Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...], Śląski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Katowicach, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 - dalej: k.p.a.), art. 235¹ ustawy z 29 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (tj. Dz. U. z 2018 r., poz.108 ze zm., dalej: k.p.) oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 1367, dalej: rozporządzenie wykonawcze), po ponownym rozpatrzeniu odwołania S.A. (dalej wnioskodawca, strona lub skarżący) utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w D. z dnia [...] r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia choroby zawodowej - przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy - przewlekłego zapalenia okołostawowego barku wymienionego w poz. 19.4 wykazu chorób zawodowych rozporządzenia wykonawczego.

Rozstrzygniecie wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z [...] r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w D. orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u S.A. choroby zawodowej z pozycji 19.4 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia wykonawczego, tj. przewlekłego zapalenia okołostawowego barku. Organ orzekający co prawda ustalił, że wymieniony pracownik na przestrzeni lat 1969-2015, podczas zatrudnienia w różnych zakładach pracy wykonywał czynności obciążające kończyny górne, jednak w orzeczeniach dwóch placówek medycznych nie rozpoznano przedmiotowej choroby zawodowej z tego powodu, że wskazane czynności nie wymagały ciągłej pracy z uniesionymi kończynami powyżej linii barków. Zdaniem organu nie został zatem spełniony warunek niezbędny do stwierdzenia choroby zawodowej określony w art. 2351 Kodeksu pracy, a mianowicie nie wykazano związku przyczynowego pomiędzy rozpoznanym schorzeniem a warunkami wykonywanej pracy.