Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. I SA/Wr 18/19

Podatek dochodowy od osób prawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie: Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca), Sędzia WSA Anetta Makowska-Hrycyk, Protokolant: Specjalista Paulina Wódka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi A S.A. we W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A S.A. we W. (dalej także jako: Wnioskodawca, Spółka, Skarżąca, Strona skarżąca) jest interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (powoływany w dalszej części jako: Organ interpretujący, DKIS) nr [...] z [...] października 2018 r. udzielona w odpowiedzi na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji, do źródła przychodów z tytułu zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 5 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1036) - dalej jako u.p.d.o.p., w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 2175) - dalej jako u.zm. przychodów ze zbycia i kosztów nabycia przez Stronę skarżącą wierzytelności sprzedanych na rzecz banku, w oparciu o umowy zbycia wierzytelności zawarte przed 1 stycznia 2018 r

W przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji zaistniałym stanie faktycznym wskazano, że Strona skarżąca zawarła z bankiem generalną umowę o wykup rat wierzytelności, w oparciu o którą sprzedaje bankowi niesporne wierzytelności pieniężne z tytułu umów pożyczek/ugód wraz z należnościami ubocznymi, do określonego w umowie limitu, a bank wierzytelności te kupuje. Sprzedawane w oparciu o umowę wierzytelności zostały nabyte uprzednio przez Spółkę od pierwotnych wierzycieli dłużników i Strona skarżąca na własnych warunkach uregulowała zasady ich spłaty. Z tytułu zakupu wierzytelności od Strony skarżącej bank płaci wynagrodzenie, a sam zakup uzależniony jest każdorazowo od pozytywnej weryfikacji przez bank dłużnika, w oparciu o zasady wynikające z umowy. Odpowiedzialność za wypłacalność dłużników z tytułu sprzedawanych wierzytelności obciąża - mimo przeniesienia na bank wierzytelności - w dalszym ciągu sprzedawcę, czyli Stronę skarżącą, która zobowiązana jest na warunkach umowy do bezwarunkowej zapłaty wszystkich nieuregulowanych przez dłużnika rat. Zabezpieczeniem umowy jest blokada środków na rachunku bankowym Wnioskodawcy do określonej w umowie kwoty. Pomimo zmiany wierzyciela, z dłużnikami nadal kontaktuje się Strona skarżąca i to Ona pobiera płatności rat, a następnie przekazuje je na rachunek banku. Mimo zastrzeżenia w umowie obowiązku powiadomienia dłużnika przez Stronę skarżącą o zmianie rachunku bankowego do spłat z tytułu rat od sprzedanych bankowi pożyczek/ugód, Spółka tego zobowiązania umownego nie wykonuje. Jedynie na wniosek Spółki bank może wyrazić zgodę na wykup bez regresu. Umowa ma na celu wyłącznie pozyskanie przez Wnioskodawcę środków od banku. Wnioskodawca wskazał, że w zakresie stanu faktycznego uzyskał już interpretację indywidualną wydaną [...] lipca 2018 r. nr [...], w której DKIS uznał stanowisko Strony skarżącej za nieprawidłowe - interpretacja ta została zaskarżona, natomiast niniejszy wniosek dotyczy umów zbycia wierzytelności które zostały zawarte przed 1.1.2018 r. Wskazując na art. 7b ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.p. oraz art. 4 ust. 1 u.zm Spółka chciała się dowiedzieć, czy w przypadku umów zbycia wierzytelności zawartych przed 1 stycznia 2018 r. przychody i koszty dotyczące transakcji opisanych w stanie faktycznym należy klasyfikować do źródła przychodów z tzw. zysków kapitałowych tj. czy przychody ze zbycia wierzytelności na rzecz banku powinny być zaliczane przez Wnioskodawcę do przychodów z zysków kapitałowych, a koszty związane z nabyciem tych wierzytelności, zbywanych następnie na rzecz banku (i inne koszty związane bezpośrednio z tymi wierzytelnościami) powinny być traktowane jako koszty z zysków kapitałowych? Strona skarżąca stanęła na stanowisku, iż przychodów i kosztów dotyczących transakcji opisanych w stanie faktycznym nie należy klasyfikować do źródła przychodów z tzw. zysków kapitałowych, jeśli umowy zbycia wierzytelności zostały zawarte przed 1 stycznia 2018 r. Skarżąca wskazała przy tym na przepis art. 4 ust. 1 u.zm. - wprowadzającej przepis art. 7b ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.p., zgodnie z którym przepisy m.in. dotyczące zysków kapitałowych stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018r. Spółka podała, że Jej rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.