Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. II SA/Rz 59/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Paweł Zaborniak /spr./ Sędziowie NSA Małgorzata Wolska WSA Magdalena Józefczyk Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Wojewody z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę -skargę oddala-

Uzasadnienie

Skarga K.B. została wniesiona do WSA na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2018 r., znak [...], wydaną w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę siedmiu budynków w zabudowie grupowej na działkach położonych w [...] przy ulicy [...].

Zaskarżoną do Sądu decyzję Wojewoda wydał w oparciu o następujący stan faktyczny: decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...], znak : [...], Prezydent Miasta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił B.P. pozwolenia na budowę na zamierzenie inwestycyjne obejmujące siedem budynków jednorodzinnych w zabudowie grupowej wraz z włączeniem komunikacyjnym, parkingami oraz niezbędną infrastrukturą techniczną na działkach nr 2250/2 oraz 2250/1, obr. [...], położone w [...] przy ul. [...].

Od tej decyzji K.B. wniosła odwołanie do Wojewody [...] zarzucając zaskarżonej decyzji brak odniesienia się organu wydającego decyzję do zastrzeżeń wnoszonych przez stronę oraz inne strony w kwestii rozbieżności dokumentacji projektowej ze stanem faktycznym oraz brak odniesienia się organu do naruszenia istotnego interesu prawnego osób trzecich w zakresie bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz bezpieczeństwa ruchu pieszego i jezdnego.

Wojewoda [...] po rozpoznaniu tego odwołania decyzją z dnia [...] października 2018 r. postanowił utrzymać zaskarżoną decyzję w mocy. Według Wojewody planowana przez inwestora budowa w/w obiektów nie narusza porządku prawnego w stopniu uniemożliwiającym wydanie pozwolenia na realizację inwestycji. Zdaniem Organu przedłożony projekt budowlany jest zgodny z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a także wymaganiami ochrony środowiska określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia. Według decyzji o warunkach zabudowy inwestycja powinna składać się z siedmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie grupowej. Warunek ten został spełniony bowiem budowa obejmuje dwie grupy szeregowych budynków mieszkalnych jednorodzinnych, każdy z nich o dwóch kondygnacjach wraz z dwoma lokalami mieszkalnymi. Zachowano nieprzekraczalną linię zabudowy, jak również wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni wnioskowanego terenu, a także wielkość powierzchni biologicznie czynnych, szerokość elewacji frontowej, wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej, geometrii dachu. Ponadto plan zagospodarowania terenu wskazuje wymaganą w decyzji ilość miejsc postojowych. Również rozwiązania problemu wód opadowych określone w decyzji o warunkach zabudowy znalazły odzwierciedlenie w projekcie budowlanym. Z akt sprawy wynika, że działka o nr 2208 jest działką drogową, której właścicielem jest Gmina Miasto [...]. Wymieniona działka jest drogą wewnętrzną gminą, z której korzystają właściciele sąsiadujących nieruchomości między innymi o numerze 2448/1, 2248/2. W zatwierdzonym projekcie budowlanym na stronie 32 wskazano, że zjazd drogowy od strony ul. [...] ujęty został w części drogowej dokumentacji zaś zjazd drogowy od strony ul. [...] objęty został odrębnym postępowaniem. Uznać także należało, że ul. [...] spełnia warunki właściwej obsługi komunikacyjnej, co potwierdził Miejski Zarząd Dróg w [...] pozytywnie uzgadniając wykonanie połączenia komunikacyjnego działki o nr 2250/2 z drogą wewnętrzną ulicą [...]. Stwierdzono także, iż Miejski Zarząd Dróg jako podmiot odpowiedzialny za właściwe utrzymanie drogi krajowej oraz jej użytkowanie określił sposób zabezpieczenia sąsiedniego budynku przed hałasem. Dlatego wskazany w zatwierdzonym projekcie zagospodarowania sposób dojazdu do inwestycji jest zgodny z dojazdem ustalonym w ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy. Organ odwoławczy nawiązał do decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2015 r., gdzie wyjaśniono, iż działka 2208 w obr. [...] jest własnością Gminy Miasto [...] i figuruje jako droga, zatem w tej sytuacji nie ma znaczenia stan faktyczny przedmiotowej drogi, lecz stan prawny zgodnie z którym działka ta ma wymagany status drogi. Zauważono, że z rysunku projektu zagospodarowania terenu nie wynika by planowany układ wysokościowych na terenie inwestycji powodował skierowanie wód opadowych na działki sąsiednie. W treści decyzji Prezydenta Miasta [...] wyjaśniono, że płaszczyzna działki wolna jest od miejscowych wzniesień oraz zagłębień, umieszczana jest na jednolitym pochyleniu terenu. Zarzut dotyczący braku prawa do dysponowania własnością działki o numerze 2250/1, także został uznany za bezzasadny, ponieważ zgodnie z wnioskiem pozwolenie na budowę, zakres inwestycji obejmuje obie działki, a inwestor pod rygorem karnym złożył oświadczenie o prawie do dysponowania działką o numerze 2250/1. Za bezzasadny uznano zarzut dotyczący usytuowania na działce nr 2249/1 słupa stacji wysokiego napięcia. Podkreślono, że realizacja tej infrastruktury energetycznej nie jest przedmiotem postępowania a kwestie ewentualnych naruszeń przepisów cywilnoprawnych przez monterów podmiotu odrębnego pozostaje bez związku ze sprawą. Poruszona przez odwołującą sprawa badań geologicznych działki nr 2248/2, z których wynika, że grunt ma słabą nośność nie została przez Wojewodę uznana za istotną dla rozstrzygnięcia bowiem planowane budynki będą postawione w odległości kilkunastu metrów od budynku K.B., co nie stanowi nawet odległości minimalnej wynikającej z warunków technicznych. Z punktu widzenia bezpieczeństwa konstrukcyjnego trudno uznać taką odległość za bezpośrednie sąsiedztwo. W mniejszej odległości od domu odwołującej się znajduje się budynek na działce o nr 2248/1 od strony północnej. Skala projektowanej zabudowy nie odbiega od zabudowy na działkach sąsiednich, zatem brak jest podstaw do uznania, że inwestycja na działce nr 2250/2 zagrozi stabilności w domu skarżącej.