Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lutego 2019 r., sygn. III SA/Wa 764/18

Podatek od spadków i darowizn

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz, sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant referent stażysta Magdalena Frąckiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania od spadków i darowizn 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] na rzecz A. K. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 3 listopada 2014 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] wpłynęło zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (SD-3), w którym Skarżąca - A. K. wykazała nabycie tytułem darowizny od K. W. środków pieniężnych w kwocie 20 143,73 zł. Jednocześnie, jako długi, ciężary i nakłady obciążające nabyte rzeczy lub prawa majątkowe, Strona wykazała polecenie darczyńcy w kwocie 20 143,73 zł. Łączna wartość nabytych rzeczy lub praw majątkowych (po potrąceniu długów i ciężarów) wyniosła zatem zero złotych.

W toku prowadzonego postępowania Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] ustalił, iż uzyskane przez Skarżącą wpłaty miały zostać przeznaczone na sprawowanie opieki nad psami (G, T,, O. i M.).

Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] decyzją z dnia [...] listopada 2015 r. umorzył postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn w 2014 r. w związku z nabyciem przez Skarżącą środków pieniężnych od K. W. wskazując, że przekazane środki pieniężne nie były darowiznami, gdyż nie spełniały wymogu czynności nieodpłatnej.

Pismem z dnia 21 grudnia 2015 r., pełnomocnik Skarżącej złożył odwołanie, w którym wniósł o jej uchylenie w części, w jakiej stwierdza, iż nabycie przez Stronę środków pieniężnych od K. W. nie było nieodpłatne i w związku z tym, jego podstawą nie była darowizna.