Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 14 lutego 2019 r., sygn. II SA/Sz 1234/18

Zatrudnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz Sędzia WSA Maria Mysiak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 14 lutego 2019 r. sprawy ze skargi B. P. na postanowienie Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie umorzenia pożyczki ze środków Funduszu Pracy uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Starosty [...] z dnia [...] r. nr [...]

Uzasadnienie

Wnioskami z dnia 2 listopada 2012 r. oraz 26 listopada 2012 r. B. P. oraz J. S. (z.d. P.) wniosły o umorzenie niespłaconej części pożyczki ze środków Funduszu Pracy udzielonej B. P. na koszty zorganizowania dodatkowych miejsc pracy dla 5 bezrobotnych na podstawie umowy z dnia 12 listopada 2003 r.

Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Starosta [...] odmówił umorzenia niespłaconej części opisanej wyżej pożyczki ze Środków Funduszu Pracy, wskazując, że w sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek

z art. 18 ust. 4a ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, uzasadniających takie umorzenie.

Po rozpoznaniu odwołania B. P. od wskazanej wyżej decyzji, Wojewoda decyzją z dnia [...] r.,

nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Zdaniem Wojewody, organ nie odniósł się do argumentów podnoszonych we wniosku o umorzenie należności i nie rozważył sprawy według przesłanek wymienionych w art. 18 ust. 4 ustawy o zatrudnieniu.

Starosta [...], po ponownym rozpoznaniu wniosku J. S.

z dnia 2 listopada 2012 r. w sprawie umorzenia niespłaconej części pożyczki ze środków Funduszu Pracy udzielonej B. P. na koszty zorganizowania dodatkowych miejsc pracy dla 5 bezrobotnych na podstawie umowy z dnia 12 listopada 2003 r., decyzją z dnia [...] r., nr [...] ponownie odmówił umorzenia pożyczki. Starosta ponownie uznał, że w sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 18 ust. 4a, pkt 1 ustawy a nadto stwierdził, że całkowite umorzenie długu byłoby nieuzasadnione z punktu widzenia dbałości o dyscyplinę finansów publicznych.