Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. II SA/Ol 753/18

Administracyjne postępowanie; Zagospodarowanie przestrzenne

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi M.R na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania M. R. (dalej jako: "skarżący"), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy "[..]" z dnia "[...]" którą organ I instancji, działając

w trybie wznowienia postępowania, odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia "[...]", ustalającej warunki zabudowy dla przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni wiatrowej wraz z infrastrukturą towarzyszącą o mocy nominalnej do 2,5 MW, na działce nr "[...]" w miejscowości "[...]", obręb "[...]", gmina "[...]".

Organ II instancji podzielił w całości stanowisko organu I instancji

o braku legitymacji procesowej skarżącego do kwestionowania postępowania zakończonego wskazaną decyzją ustalającą warunki zabudowy. Wyjaśnił, że skarżący wywodzi swój interes prawny w sprawie z prawa własności, prawa do prywatności, spokoju i zdrowia, prawa do korzystania ze środowiska, prawa wolności od negatywnych oddziaływań. Zarzucał spadek wartości jego nieruchomości w związku

z realizacją inwestycji. Odnosząc się do stanowiska skarżącego, Kolegium podniosło, że przepisy Kodeksu cywilnego nie mogą stanowić samoistnej podstawy uzyskania legitymacji procesowej strony. Dopiero w sytuacji stwierdzenia, że istnieje związek pomiędzy naruszeniem w procesie inwestycyjnym normy administracyjnego prawa materialnego, a ograniczeniem w korzystaniu przez właściciela z jego nieruchomości (art. 140 Kodeksu cywilnego) można byłoby stwierdzić o posiadaniu przez skarżącego interesu prawnego. Istotne jest przy tym, że tego rodzaju interes prawny musi być indywidualny, aktualny, konkretny i obiektywnie możliwy do sprawdzenia, zaś jego zaistnienie musi znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych danej sprawy. Kolegium ustaliło, że działka skarżącego nr "[...]" znajduje się najbliżej terenu podlegającego możliwej zabudowie urządzeniami elektrowni wiatrowych na działce ewidencyjnej nr "[...]". Pozostałe cztery działki skarżącego położone w bliskiej odległości od działki nr "[...]’ lub bezpośrednio z nią graniczące, znajdują się w niewiele dalszej odległości. I tak jednak odległość pomiędzy planowaną elektrownią wiatrową (o maksymalnej wysokości konstrukcji do 170 m) a granicą działki nr "[...]" wynosi około 700 m i jest ona znacznie większa niż stwierdzony w oparciu