Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 stycznia 2019 r., sygn. IV SA/Gl 781/18

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax, Sędziowie Sędzia WSA Renata Siudyka, Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.), Protokolant Starszy referent Damian Szczurowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi B.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego i zaliczki alimentacyjnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie utrzymało w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...]r. o odmowie umorzenia należności powstałej z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na osobę uprawnioną - O. J. w kwocie 38 863,71 zł. i odsetki w kwocie 29,81 zł. (dwadzieścia dziewięć 81/100 zł.) naliczone na dzień wydania decyzji ([...]r.), łącznie 38.893,52 zł. (trzydzieści osiem tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt trzy 52/100 zł.) oraz o odmowie umorzenia należności powstałej z tytułu wypłaconej zaliczki alimentacyjnej na osobę uprawnioną - O. J. w kwocie 6604,50 zł.

W uzasadnieniu organ wskazał, że pismem z dnia 28 grudnia 2017 r. skarżący zwrócił się do Burmistrza B. z wnioskiem o umorzenie w całości należności z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego i zaliczki alimentacyjnej wraz z odsetkami, wypłaconych osobie uprawnionej - O. J. W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy ustalono, że strona jest osobą w wieku 68 lat, nie posiada nieruchomości, ruchomości, zasobów pieniężnych i przedmiotów wartościowych, nie prowadzi gospodarstwa rolnego oraz pozarolniczej działalności gospodarczej, jest osobą samotnie gospodarującą i nie ma innych osób na utrzymaniu, nie posiada stałego miejsca zameldowania i aktualnie mieszka u znajomej osoby. W oświadczeniu strona wskazała, że ponosi koszty związane z utrzymaniem mieszkania w kwocie 120 zł miesięcznie oraz koszty leczenia w kwocie 200 zł miesięcznie. Z Orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w C. z dnia [...]r. wynika, że strona jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym od 55 roku życia. Na podstawie kart informacyjnych z leczenia szpitalnego ustalono, że strona choruje na choroby układu oddechowego i krążenia oraz upośledzenie narządu ruchu. Po przebytym zawale strona choruje na przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze, zakrzepicę żył głębokich kończyny dolnej prawej, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów biodrowych, otyłość, stłuszczenie wątroby, trzustki i miażdżycę. Strona otrzymuje świadczenie emerytalne przyznane przez ZUS od 4 lipca 2016 r., przy czym od 1 marca 2017 r. świadczenie emerytalne przysługuje w wysokości 3.130,38 zł. Powyższa kwota pomniejszona jest o zaliczkę na podatek dochodowy w kwocie 274,00 zł oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 281,73 zł, co oznacza, że kwota emerytury netto wynosi 2.574,65 zł. Z ww. świadczenia prowadzona jest egzekucja należności alimentacyjnych na mocy tytułu wykonawczego w kwocie 1.878,22 zł miesięcznie, strona otrzymuje do wypłaty kwotę 696,43 zł. Mając na uwadze stan faktyczny przedmiotowej sprawy Kolegium uznało za zasadne podzielić pogląd organu I instancji, że w badanej sprawie nie zachodzą szczególne okoliczności, które przemawiałyby za zastosowaniem wnioskowanej przez stronę ulgi. Organ odwoławczy podkreślił, że zaskarżona decyzja organu I instancji zapadła w ramach tzw. uznania administracyjnego co oznacza, że organ ten miał prawo wyboru treści rozstrzygnięcia, będącego wynikiem wszechstronnego rozważenia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy. W związku z tym podniósł, że przyznanie ulgi w spłacie zobowiązań alimentacyjnych wymienionej w art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, może nastąpić wyłącznie w przypadkach wyjątkowych, gdy sytuacja dochodowa zobowiązanego nie pozwala mu na wywiązanie się z ciążącego obowiązku alimentacyjnego. Stan taki powinien być efektem czynników obiektywnych, gdyż umorzenie należności alimentacyjnych powoduje przerzucanie na wszystkich podatników kosztów utrzymania dzieci dłużnika. Pomoc, o której mowa w art. 30 ust. 2 ustawy, nie może zmierzać do zwolnienia osoby zobowiązanej z obowiązku alimentacyjnego wobec osób uprawnionych, który wynika z przepisów prawa.