Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2018 r., sygn. VII SA/Wa 284/18

Zabytki

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska Sędziowie: WSA Mirosława Kowalska WSA Jadwiga Smołucha (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 listopada 2018 r. sprawy ze skargi M G na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia pozwolenia na rozbiórkę oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi złożonej przez [...] (dalej: "skarżący") jest postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "Minister", "organ odwoławczy") z [...] grudnia 2017 r. znak: [...], utrzymujące w mocy postanowienie Miejskiego Konserwatora Zabytków w [...] (dalej: "MKZ", "organ konserwatorski") z [...] sierpnia 2017 r., znak: [...], którym odmówiono uzgodnienia rozbiórki budynku.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.

MKZ, działając na wniosek Wydziału Architektoniczno-Budowlanego Urzędu Miasta [...], postanowieniem z [...] sierpnia 2017 r. odmówił uzgodnienia zamierzenia budowlanego, polegającego na rozbiórce nieużytkowanego budynku mieszkalnego, położonego przy ul. [...], na działce nr [...] obręb [...] [...] w [...]. W uzasadnieniu orzeczenia organ konserwatorski wskazał na wartość zabytkową obiektu wynikającą z zachowanej substancji materialnej, porównał obecną formę obiektu z projektem archiwalnym oraz z fotografią z okresu drugiej wojny światowej i odniósł się do ekspertyzy technicznej i opinii architektonicznej. Organ konserwatorski uznał, że budynek wymaga obecnie kapitalnego remontu, polegającego na częściowej rozbiórce i wymianie elementów konstrukcyjnych oraz modernizacji związanej z przystosowaniem budynku do współczesnych norm. Takie działania zostały przez ten organ dopuszczone, z zaznaczeniem, iż planowane działania inwestycyjne nie mogą wpłynąć na całkowitą utratę walorów historycznych i kulturowych budynku. Organ konserwatorski wskazał, iż omawiany obiekt zachował swoje podstawowe wartości zabytkowe, które stanowiły podstawę do ujęcia go w gminnej ewidencji zabytków.