Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. I SA/Ol 473/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło sędzia WSA Przemysław Krzykowski ( sprawozdawca ) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2018r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca 2013r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 5117 zł (pięć tysięcy sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego określił A.M. w podatku od towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za styczeń - maj 2013 r. oraz do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń - lipiec 2013 r.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku kontroli podatkowej i przeprowadzonego następnie postępowania podatkowego, w toku których ustalono, że strona w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą A dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w kwocie 50.690,85 zł wynikającej z 14 faktur wystawionych przez R.B. dokumentujących usługi transportowe, które nie zostały w rzeczywistości dokonane.

Utrzymując tę decyzję w mocy, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej podzielił w decyzji z dnia "[...]" stanowisko organu I instancji, iż zakwestionowane faktury nie dokumentowały rzeczywistego wykonania usług transportowych. Organ odwoławczy wskazał na wyjaśnienia strony, w świetle których zawarła z R.B. pisemną umowę określającą zasady współpracy oraz wynagrodzenia. Jak podała podatniczka, poszczególne zlecenia były składane telefonicznie; w zależności od zapotrzebowania na usługę. Wartość faktury odpowiadała ilości kilometrów oraz określonej w umowie stawce za kilometr. Kontrahent świadczył usługi 2 pojazdami: ciągnikiem siodłowym (samochód ciężarowy) oraz samochodem transportowym (bus). Samochodem ciężarowym jeździł pracownik/współpracownik kontrahenta, natomiast busem on sam. Płatność następowała w transzach, przed wykonaniem usługi, jako zaliczka na jej wykonanie i po wykonaniu usługi, jako dopłata - rozliczenie różnicy między zaliczką a wartością faktury. Pieniądze obierał osobiście kontrahent i podpisywał pokwitowanie odbioru gotówki. W cenę usługi były wkalkulowane naprawy aut, które odbywały się na parkingach, przez co strona uniknęła kosztów związanych z holowaniem aut oraz naczep do serwisów. Do współpracy przekonały stronę dużo niższe koszty napraw, świadczenie usług przez 24 godziny na dobę, w niedzielę i święta. Strona przedłożyła umowę z dnia 20 grudnia 2012 r. i wyjaśnienia z opisem tras wyjazdu, rodzaju naprawy oraz dowody wypłaty gotówki (KW). Z treści umowy wynikało, że dotyczy ona świadczenia usług transportowych ciągnikiem siodłowym "[...]" na trasach krajowych i busem "[...]", w postaci dowożenia części zapasowych oraz napraw pojazdów, znajdujących się w kraju i za granicą. Ustalono stawkę 3,10 zł/km. Według wyjaśnień strony, wartość usług stanowiła kwota netto 172.437,40 zł, natomiast z faktur VAT wynikała wartość netto 220.395 zł.