Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. II SA/Kr 363/17

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie: WSA Agnieszka Nawara-Dubiel (spr.) WSA Iwona Niżnik-Dobosz Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. sprawy ze skargi B. S., M. S. i A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2017 r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy skargę oddala.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 28 października 2016r., znak: [...], odmówił ustalenia na rzecz T. K. warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. "Budowa czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...] [...], [...], [...] obr. [...] wraz z budową fragmentu chodnika stanowiącego połączenie z istniejącym ciągiem pieszym wzdłuż ul. [...] oraz budową czterech zjazdów na działkach nr [...], [...] obr. [...] jedn. ew. P. w K.".

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia 13 stycznia 2017r., znak: [...], po rozpoznaniu odwołania T. K. od decyzji Prezydenta Miasta K., uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu Kolegium przytoczyło przesłanki, którymi kierował się organ I instancji wydając decyzję odmowną oraz podniesione przez odwołującego się zarzuty w stosunku do kwestionowanej decyzji. Następnie wskazało uchybienie organu I instancji, wiążące się z ustalonym kręgiem stron przedmiotowego postępowania, a polegające na pominięciu E. G., współużytkownika wieczystego nieruchomości położonej w obszarze oddziaływania przedmiotowej inwestycji, jako strony postępowania. W ocenie Kolegium, stanowiło to naruszenie art.10 § 1 oraz art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017., poz.1257.jt).

Następnie Kolegium merytorycznie rozpatrzyło przedmiotową sprawę wskazując, że zgodnie z ogólną zasadą, jaką jest wolność zabudowy, ustanowioną w przepisie art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016r. poz. 778.jt), każdy ma prawo w granicach określonych w ustawach, do zagospodarowania terenu, do którego posiada tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w prawie miejscowym lub decyzji o warunkach zabudowy jeżeli nie narusza prawem chronionego interesu publicznego lub osób trzecich, a w niniejszej sprawie istniały, wobec nieobowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podstawy do przeprowadzenia postępowania na zasadach i w trybie art. 59 i nast. u.p.z.p. Kolegium następnie potwierdziło stanowisko organu I instancji, że dla wydania decyzji ustalającej warunki zabudowy, konieczne jest spełnienie warunków, o jakich mowa w art. 61 ust. 1 u.p.z.p. Z owego przepisu jednoznacznie wynika, że wszystkie wymienione tam warunki powinny być spełnione łącznie, tzn. brak spełnienia któregokolwiek z nich wyklucza wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W szczególności niemożliwe jest wydanie warunków zabudowy, jeżeli brak jest w sąsiedztwie planowanej inwestycji co najmniej jednej działki sąsiedniej, dostępnej z tej samej drogi publicznej, która byłaby zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu.