Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. I SA/Bk 300/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz (spr.), sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 listopada 2018 r. sprawy ze skargi T. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej

w B. z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...], w której określono T. T. (dalej również jako Skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. odmiennie od zadeklarowanego.

Organ odwoławczy wskazał, że 2013 r. Skarżący prowadził działalność gospodarczą, której przedmiotem było między innymi świadczenie usług budowlanych oraz sprzedaż materiałów budowlanych na rzecz podmiotów gospodarczych. Skarżący wyjaśniał, że część realizowanych prac budowlanych zostało wykonanych z udziałem podwykonawcy - Firmy B. Twierdzeniom tym nie dano wiary. Ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2013 r. faktury wystawione przez M. B. nie dokumentują bowiem faktycznych zdarzeń gospodarczych. Podstawą do zajęcia takiego stanowiska były materiały z kontroli podatkowych przeprowadzonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. wobec M. B., zeznania świadków, informacje od inwestorów, dokumenty przedłożone przez stronę. W konsekwencji w sprawie znalazł zastosowanie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm. - dalej: "u.p.d.o.f.") i na tej podstawie zakwestionowano prawo Skarżącego do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów kwot wynikających z "pustych" faktur.