Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 maja 2013 r., sygn. I SA/Po 48/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2013 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...], na podstawie art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej: u.p.d.o.f.) określił [...] (dalej: podatnik, strona skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że podatnik prowadził w 2007 r. działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" [...] między innymi w zakresie sprzedaży hurtowej złomu. W oparciu o ustalenia kontroli podatkowej stwierdzono, że zawyżył koszty uzyskania przychodów badanego roku o łączną kwotę netto [...] zł, na którą składają się: kwota [...] zł wynikająca z faktur VAT wystawionych przez [...] za zakup złomu oraz kwota [...] zł wynikająca ze sfałszowanych umów kupna - sprzedaży dotyczących zakupu złomu. Organ pierwszej instancji uznał, że faktury powyższe dokumentują czynności, które nie zostały dokonane.

W związku z powyższym na podstawie art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: "Ordynacja podatkowa") oraz § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) organ uznał prowadzoną przez podatnika podatkową księgę przychodów i rozchodów za nierzetelną w części dotyczącej zakupu towarów handlowych na podstawie zakwestionowanych dokumentów tj. faktur wystawionych przez firmę [...] oraz umów sprzedaży nie potwierdzonych przez dostawców. Na podstawie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej organ odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, gdyż dane wynikające z prowadzonych ksiąg, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania.