Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 października 2018 r., sygn. II SA/Ol 580/18

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant sekretarz sądowy Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2018 r. sprawy ze skargi M. S. i J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" r. Burmistrz, po rozpatrzeniu wniosku M. i J. S. (dalej jako: "skarżący"), na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 53 ust. 4 pkt 6 i 8, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1 i 4 i art. 61 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017r. poz. 1073, dalej jako: "u.p.z.p.") odmówił ustalenia warunków zabudowy na działce nr "[...]" położonej w obrębie S., gmina P. dla inwestycji polegającej na dokonaniu procesu legalizacji budynku pełniącego funkcję budynku rekreacji indywidualnej.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że na terenie objętym wnioskiem obecnie nie ma planu miejscowego, a stosownie do obowiązującego do końca 2003 r. miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy teren planowanej inwestycji położony był na obszarze stanowiącym teren upraw polowych. Organ I instancji podał, że Gmina posiada studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy, według którego teren inwestycji położony jest na obszarze rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Organ I instancji ustalił, że przedmiotowa działka położona jest poza skupioną zabudową wsi K., obręb S., a w jej sąsiedztwie nie istnieje legalna zabudowa pozwalająca na określenie wymagań dotyczących zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy, i zagospodarowania terenu. Stwierdził, że położenie działki w obszarze całkowicie niezurbanizowanym, w otoczeniu terenów rolnych i leśnych, wskazuje na konieczność dostosowania sposobu zagospodarowania tego terenu do istniejących warunków i nie daje podstaw do oceny kontynuacji funkcji w zakresie funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu. W związku z tym organ I instancji uznał, że nie został spełniony warunek określony w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p.