Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 października 2018 r., sygn. III SA/Gd 656/18

Rada Miasta działając na podstawie delegacji ustawowej i kierując się ważnym interesem publicznym, nie mogła w inny sposób, niż poprzez podjęcie zaskarżonej uchwały ustalić cen za przejazd taksówkami. Rada Miasta nie miała też ustawowego obowiązku dokonania, przed podjęciem uchwały, szczegółowej analizy ekonomicznej. Wystarczające było podjęcie uchwały w oparciu o konsultacje przeprowadzone ze środowiskiem taksówkarzy, na podstawie obserwacji rynku usług taxi na terenie miasta oraz analizy cen maksymalnych obowiązujących w innych dużych miastach.

Teza od Redakcji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędziowie Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Sędzia WSA Jolanta Sudoł, Protokolant Asystent Sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2018 r. sprawy ze skargi M. T., M. J., K. R. i A. S. na uchwałę Rady Miasta z dnia 28 czerwca 2018 r. nr [...] w sprawie ustalenia cen maksymalnych oraz określenia strefy cen (stawek taryfowych) obowiązujących przy przewozie osób taksówkami na terenie Gminy Miasta oddala skargę.

Uzasadnienie

M. T., M. J., K. R. i A. S. zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku uchwałę Rady Miasta [...] z dnia 28 czerwca 2018 r. nr [...] w sprawie ustalenia cen maksymalnych oraz określenia strefy cen (stawek taryfowych) obowiązujących przy przewozie osób taksówkami na terenie Gminy Miasta [...]. Skarżący są taksówkarzami, posiadającymi licencje na świadczenie usług przewozu osób taksówkami na terenie G., niezrzeszonymi w korporacjach taksówkowych.

Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości lub ewentualnie stwierdzenie przez Sąd, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa lub uchylenie zaskarżonej uchwały w całości.

Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucili naruszenie art. 20 w zw. z art. 22 Konstytucji RP polegające na naruszeniu zasady wolności i swobody prowadzenia działalności gospodarczej w braku ważnego interesu publicznego, przy jednoczesnym zaniechaniu rzetelnej i dogłębnej analizy potrzeb i skutków takiej ingerencji, przy uwzględnieniu żądań tylko pewnej grupy przedsiębiorców (korporacji taksówkowych) z pominięciem analizy interesów innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób taksówkami. W ocenie skarżących uchwała narusza ponadto art. 2 w zw. z art. 66 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców poprzez zaniechanie wykonania analizy ekonomicznej wprowadzanych stawek maksymalnych, obejmującej analizę kosztów prowadzenia działalności w zakresie przewozu osób taksówkami. Podkreślono, że ustawodawca przyznaje priorytet wolności i swobodzie prowadzenia działalności, wolności kontraktowania jak i zasadom uczciwej konkurencji. Wszelkie zaś ograniczenia wolności umów muszą mieć formę ustawową i spełniać kryteria wynikające z treści art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.