Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 3 października 2018 r., sygn. II SA/Bd 394/18

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Brzezińska Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) sędzia WSA Anna Klotz Protokolant asystent sędziego Jacek Grzegorzewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2018 r. sprawy ze skargi J. J. i R. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza S. nr [...] z dnia [...] września 2017 r., 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz J. J. i R. J. solidarnie kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2017 r., nr [...], znak: [...], Burmistrz S. ustalił na rzecz m.in. B. i S. N., A. i F. S., M. K., D. i J. R., I. i A. J., Gminy S. - Ochotniczej Straży Pożarnej w S., J. E. oraz Ł. N. warunki zabudowy dla zmiany zagospodarowania terenu polegającej na budowie ośmiu budynków garażowych na terenie działki nr [...] w miejscowości S.. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że powzięta decyzja wydana została na skutek przekazania organowi sprawy do ponownego rozpoznania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, w związku z decyzją kasacyjną z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...]. W decyzji tej organ odwoławczy zwrócił uwagę na brak określenia w pierwotnym wniosku zapotrzebowania na energię elektryczną, na brak w aktach sprawy jakichkolwiek dokumentów potwierdzających, że istniejące lub projektowane uzbrojenie tereny jest wystarczające dla przedmiotowego zamierzenia, na brak ustalenia, gdzie ma odbywać się główny wjazd lub wejście na działkę (w związku z czym nie było możliwe ustalenie szerokości frontu działki i w konsekwencji nie było możliwe prawidłowe wyznaczenie obszaru analizowanego), na brak uzasadnienia tak, a nie inaczej ustalonej linii zabudowy, na nieprecyzyjnie ustalony wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki, oraz na brak w aktach sprawy jakiegokolwiek dokumentu wskazującego, że ustalenie warunków zabudowy następuje w związku z prowadzonym postępowaniem legalizacyjnym. Organ I instancji, powołując powyższe wytyczne, stwierdził, że obsługa komunikacyjna terenu będzie odbywała się z drogi publicznej gminnej nr [...], że obszar analizowany wytyczono zgodnie z § 2 pkt 5 i § 3 ust. 1-2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588 - dalej "rozporządzenie z 26 sierpnia 2003 r.) wokół terenu działki nr [...]. Wskazał, że w obszarze analizowanym, na wskazanych działkach, występuje zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, wielorodzinna, zabudowa garażowa, gospodarcza i usługowa, mieszkalno-usługowa, usługowa z zakresu oświaty, kultury, zabudowa magazynowa i inna niemieszkalna. Wskazał, że projektowana inwestycja stanowi kontynuację funkcji garażowej znajdującej się na terenie analizowanym. Przywoławszy treść § 4 ust. 1, 2, 3 i 4 rozporządzenia z 26 sierpnia 2003 r., organ stwierdził, że na terenie działki nr [...] istnieje budynek mieszkalny wielorodzinny usytuowany bezpośrednio przy granicy z działką nr [...] stanowiącą publiczną drogę gminną i bezpośrednio przy granicy z działką nr [...] stanowiącą publiczną drogę wojewódzką. Powołując art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015r., poz. 460 ze zm.) i § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia organ wyznaczył dla wnioskowanej inwestycji od strony dróg publicznych linię zabudowy w odległości 6 m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi gminnej i w odległości 8m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi wojewódzkiej. Dalej, powoławszy § 5 ust. 1 rozporządzenia z 26 sierpnia 2003 r., organ ustalił, że średnia powierzchnia zabudowy w granicach obszaru analizowanego wynosi 0,44, że dla terenu objętego wnioskiem wyznaczył maksymalny wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy równy średniej powierzchni zabudowy w obszarze analizowanym, że jako minimalny wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy przyjął wartość równą wielkości powierzchni zabudowy działki dz. nr [...], zlokalizowanej w bliskim sąsiedztwie terenu wnioskowanego, po przeciwnej stronie ulicy [...], tj. 0,22, zatem dla terenu objętego wnioskiem wyznaczył wielkość powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni terenu od 0,22 do 0,44. Odnośnie szerokości elewacji frontowej organ, przywoławszy § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia, stwierdził, że szerokość elewacji frontowej w obszarze analizowanym wynosi 10,6 m, że szerokości elewacji frontowych budynków w obszarze analizowanym są zróżnicowane, tj. od 1,5m do 38m i mając na uwadze charakter planowanej inwestycji - budynki garażowe oraz wniosek inwestora dla wnioskowanej inwestycji dopuszczono zmniejszenie minimalnej dopuszczalnej szerokości i wyznaczono szerokość elewacji frontowej dla każdego budynku w przedziale od 3m do 6m, który to przedział mieści się w przedziale szerokości elewacji frontowych budynków zlokalizowanych w obszarze analizowanym. Wyznaczając parametry, o których mowa w §7 ust. 1 i § 8 rozporządzenia, organ określił wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej w przedziale 2m do 3m oraz wyznaczył dach płaski o kącie nachylenia połaci do 5ş. Stwierdził, że spełnione zostały wszystkie warunki, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 - dalej "u.p.z.p.").