Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 września 2018 r., sygn. II SA/Ol 596/18

Zatrudnienie; Zabezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2018 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Starosta L. uznał K. G. z dniem 23 marca 2018r. za osobę bezrobotną i odmówił przyznania prawa do zasiłku. W uzasadnieniu podano, że w dniu rejestracji wnioskodawca spełniał warunki do uznania za osobę bezrobotną, natomiast suma okresów uprawniających do zasiłku dla bezrobotnych, przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, jest krótsza niż 365 dni, co stanowi podstawę odmowy przyznania skarżącemu prawa do tego zasiłku.

Wnioskiem z dnia 14 maja 2018r. skarżący zwrócił się do organu I instancji o zmianę powyższej decyzji i przyznanie mu zasiłku dla bezrobotnych wskazując, że w okresie od dnia 1 stycznia 2016r. do 7 marca 2018r. pobierał świadczenie pielęgnacyjne.

Decyzją z dnia "[...]" Starosta L., powołując art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. b) w zw. z art. 71 ust. 1 i ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017r., poz. 1065 ze zm., dalej jako u.z.p.z.) oraz art. 104 i art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2017r. poz. 1257 ze zm., dalej jako: k.p.a.), odmówił zmiany własnej decyzji z dnia "[...]" i odmówił przyznania skarżącemu prawa do zasiłku. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że zgodnie z art. 71 ust. 2 pkt 9 u.z.p.z., do 365 dni, od których zależy przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych zalicza się m.in. okresy pobierania świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, lub zasiłku dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, jeżeli utrata prawa do nich była spowodowana śmiercią osoby, nad którą opieka była sprawowana. Podał, że skarżący pobierał specjalny zasiłek opiekuńczy w okresie od dnia 1 stycznia 2016r. do 7 marca 2018r. w celu sprawowania opieki nad matką. Wskazał jednak, że prawo skarżącego do tego zasiłku ustało ze względu na umieszczenie matki w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w D. M., a nie ze względu na śmierć osoby, nad którą opieka była sprawowana. W ocenie organu zgodnie z powołanym przepisem należało odmówić zmiany dotychczasowej decyzji oraz odmówić przyznania skarżącemu prawa do zasiłku dla bezrobotnych.