Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 4 lipca 2018 r., sygn. II SA/Rz 504/18

Ochrona środowiska

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Ewa Partyka Sędziowie WSA Maciej Kobak /spr./ NSA Stanisław Śliwa Protokolant starszy sekretarz sądowy Sylwia Opioła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2018 r. sprawy ze skargi A. S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego -skargę oddala-

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi "C." S.A. z siedzibą w W. (dalej w skrócie: "Spółka" lub "inwestor") reprezentowanej przez r. pr. M. M. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej w skrócie: "SKO") z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy [...] (dalej w skrócie: "organ I instancji") z dnia [...] września 2017 r. nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Kwestionowana decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.

Po rozpoznaniu wniosku Spółki, decyzją z dnia [...] lipca 2016 r. Nr [...] organ I instancji odmówił ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego p.n. "Stacja bazowa telefonii cyfrowej" [...]. Budowa wieży stalowej kratowej H=52m z trzema antenami sektorowymi typu Kathrein 80010647v01 o mocy EIRP 9502W na wysokości środka elektrycznego anteny 51,5m n.p.t., jedną anteną radiolinii o średnicy 0,6m i mocy 19953W na wysokości 51,0 m n.p.t. ramy stalowej pod urządzenia techniczne i ogrodzenia z siatki stalowej na fundamentach betonowych na części dz. nr ew. gr. 2155/2 w m. K.

Po rozpoznaniu odwołania Spółki, decyzją z dnia [...] września 2016 r. Nr [...] SKO uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

W uzasadnieniu decyzji SKO stwierdziło, że organ I instancji błędnie oparł swoją decyzję na przepisie art. 61 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. 2017 r., poz. 1073 - dalej w skrócie: "u.p.z.p."), podczas gdy decyzja winna być oparta na przepisie art. 56 u.p.z.p. SKO wskazało też, że niedopuszczalne było oczekiwanie spełnienia wymagań kontynuacji zabudowy określonych w art. 61 u.p.z.p. Organ I instancji błędnie skierował zawiadomienie o zakończeniu postępowania i możliwości wypowiedzenia się strony co do zebranych materiałów i żądań na nieprawidłowy adres pełnomocnika Spółki.