Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 19 lipca 2018 r., sygn. I SA/Go 149/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska Sędzia WSA Jacek Niedzielski Protokolant sekretarz sądowy Danuta Chorabik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2018 r . sprawy ze skargi P. I., K. I. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2018 r. nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] czerwca 2017 r.

i określił skarżącym K. i P.I. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. w wysokości 22.009,00 zł

Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął kontrolę podatkową wobec K.I. w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za okres od [...].01.2013r. do [...].12.2013 r. Ustalił, że w tym okresie skarżąca osiągała przychody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej pod nazwą Sklep "I", której przedmiotem była sprzedaż detaliczna prowadzona

w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych (PKD 47.11.Z). Osiągane przychody zostały udokumentowane raportami okresowymi w kasie rejestrującej. Z analizy dokumentów przedłożonych przez stronę wynikało, że średni narzut przy sprzedaży detalicznej żywności, napojów

i wyrobów tytoniowych wyniósł 7,31%.Natomiast z danych opracowanych przez Główny Urząd Statystyczny, Departament Handlu i Usług "rynek wewnętrzny

w 2014 r." wynika, że średnia marża w sprzedaży detalicznej żywności, napojów tytoniowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach wyniosła w 2013 r. 18,4%. W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął wobec K. i P.I. postępowanie podatkowego w zakresie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013r. Na podstawie kopii paragonów dostępnych w formie elektronicznej za okres od sierpnia do grudnia 2013 r. - organowi nie udało się bowiem mimo podjętych prób otworzyć nadesłanych przez stronę plików zawierających kopie paragonów fiskalnych za okres do stycznia do lipca 2013 r. - oraz dokumentów źródłowych tj. faktur VAT zakupu, dokonano porównania cen sprzedaży określonych towarów z cenami zakupu. Analizy dokonano z podziałem na towary handlowe łatwo psujące się: pieczywo, nabiał, drożdże, owoce i warzywa, wędliny i mięsa, wyroby tytoniowe, doładowania do telefonów, alkohole, pozostałe artykuły spożywcze oraz artykuły przemysłowe. Do próby przyjęto takie towary, gdzie nazwa towaru wykazana na kopi paragonu fiskalnego odpowiadała nazwie towaru widniejącego na fakturze zakupu. Ustalono, że wykazany przez K.I. narzut w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wyniósł 7,31% pomimo, że według zeznań jej samej średni narzut wynosił 20%, a przeprowadzona analiza wykazała, że średni narzut na wszystkie asortymenty wyniósł 22,60 %, a po odliczeniu wartości skrajnych, tj. najwyższych i najniższych na daną grupę towarów: 21,43%. W ocenie organu pierwszej instancji powyższe świadczy o nieujęciu przez K.I. w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2013 r. faktycznie uzyskanych przychodów z tytułu sprzedaży. Organ uznał, że przemawia za tym także fakt, że narzut zadeklarowany przez konkurentów - podmioty działające na terenie powiatu, które w pobliskiej okolicy mają konkurencyjne sklepy/markety wyniósł 15,64%.