Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 8 czerwca 2018 r., sygn. II SA/Wr 198/18

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 8 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. C. i D. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. C. i D. S. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu przeprowadzenia kontroli i sporządzenia ekspertyzy technicznej obejmującej stan techniczny budynku postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. UZASADNIENIE Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję organu powiatowego, którą nałożono na skarżących - jako współwłaścicieli nieruchomości - przeprowadzenie kontroli budynku mieszkalnego jednorodzinnego przy ul. Miłoszyckiej 11 we Wrocławiu i sporządzenie ekspertyzy technicznej uwzględniającej stan techniczny tego budynku w szczególności kominów, przewodów wentylacyjnych, instalacji, konstrukcji ścian i pokrycia dachowego. W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skardze na ww. decyzję zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania tego aktu. Na uzasadnienie wniosku podano, że wykonanie zaskarżonej decyzji wiąże się dla skarżących z kosztami związanymi ze zleceniem przeprowadzenia kontroli i sporządzenia ekspertyzy, a wydatki w razie uwzględnienie skargi nie będą możliwe do odzyskania. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje: Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Zauważyć należy, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (zob. np. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04, Orzeczenia.nsa.gov.pl). Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. Zatem przesłankami warunkującymi wstrzymanie wykonania aktu nie są jakiekolwiek skutki i jakakolwiek szkoda, ale szkoda i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu (zob. postanowienia NSA: z dnia 16 września 2015 r., sygn. akt II GZ 336/15 i z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. akt II OZ 599/15, Orzeczenia.nsa.gov.pl). Istotne jeszcze jest to, że wstrzymanie wykonalności aktu następuje zawsze na wniosek strony, a zatem wykazanie, że istnieją pozytywne przesłanki, od których ustawa uzależnia wstrzymanie wykonania decyzji przez sąd, spoczywa na stronie składającej taki wniosek. Nie jest zatem zasadny wniosek o wstrzymanie wykonalności decyzji, w którym strona nie wskazuje, jakie szkody wystąpią w razie wykonania tej decyzji, czy też jakie nieodwracalne skutki wykonanie decyzji spowoduje, oraz nie uzasadnia swojego stanowiska uprawdopodabniając te okoliczności (zob. postanowienie NSA z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt I FZ 219/11, postanowienie WSA w Krakowie z dnia 28 listopada 2011 r. sygn. akt III SA/Kr 968/11, Orzeczenia.nsa.gov.pl). Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie skarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego stwierdzenia powinny zostać poparte dokumentami, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej i majątkowej (zob. postanowienie NSA z dnia 15 września 2010 r., sygn. akt II FSK 1837/10, Orzeczenia.nsa.gov.pl). Uwzględniając powyższe Sąd doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie strona skarżąca nie wykazała, aby wykonanie zaskarżonej decyzji mogło spowodować skutki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Strona skarżąca jedynie bardzo ogólnikowo, mało precyzyjnie i bez odniesienia się do konkretów sprawy wskazała na mogące powstać trudne do odwrócenia skutki, wynikające z nałożonego przez organ obowiązku przedłożenia ekspertyzy technicznej. W ocenie Sądu, automatyczne stwierdzenie, że sporządzenie przedmiotowej ekspertyzy spowoduje wyrządzenie stronie skarżącej trudne do odwrócenia skutki, jest niewystarczające, bowiem na stronie żądającej wstrzymania wykonania określonego aktu, ciąży obowiązek wykazania konkretnych okoliczności, których zaistnienie jest konieczne dla zastosowania dyspozycji art. 61 § 3 p.p.s.a. Wnioskodawca jest zobowiązany do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go konkretnymi argumentami oraz stosownymi dokumentami, czemu w niniejszej sprawie uchybiono, ograniczając wniosek jedynie do ogólnego stwierdzenia o poniesieniu "znacznych wydatków" w przypadku realizacji zaskarżonej decyzji. Przywołanie argumentacji za uwzględnieniem wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, ale także uprawdopodobnienie czy udowodnienie takiego żądania, leży przede wszystkim w interesie wnioskodawcy, a co za tym idzie, winien on wykazać aktywność związaną z uzasadnieniem takiego wniosku. Strona skarżąca nie podjęła działań zmierzających do dowiedzenia zaistnienia przesłanek ustawowych warunkujących ochronę tymczasową, szczególnie w kontekście kosztów ekspertyzy i jej wpływu na sytuację strony skarżącej. Nie wskazała nawet, jakie koszty musiałaby ponieść w związku z wykonaniem tej ekspertyzy. Nie można też zgodzić się, że ewentualne wydatki związane z ekspertyzą "nie będą możliwe do odzyskania", albowiem - wbrew argumentacji skarżących - ewentualna szkoda, którą ponieśliby skarżący w tym zakresie będzie mogła być naprawiona na zasadach ogólnych. W rezultacie Sąd uznał, że w niniejszej sprawie nie zaistniały podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i dlatego też wniosek w tym zakresie nie został uwzględniony. Niemniej orzeczenie w tym przedmiocie nie oznacza oceny zasadności skargi. Ewentualna niezgodność zaskarżonej decyzji z prawem będzie przedmiotem oceny Sądu w dalszym toku postępowania i jest kwestią niezależną od wydania postanowienia, o którym mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.