Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Wr 72/18

Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz Protokolant: specjalista Paulina Wódka po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku akcyzowym za II, III, IV, V, VII, IX, X 2009 r. oraz za I, II, III, V, VIII, IX, X, XI i XII 2010 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi J. M. (dalej: Skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...] listopada 2017r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] sierpnia 2017r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku akcyzowym za luty-maj, lipiec, wrzesień, październik 2009r. oraz styczeń-marzec, maj, sierpień-grudzień 2010r. w łącznej kwocie 230.376 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że pismem z dnia [...] kwietnia 2017r. Skarżący wystąpił z wnioskiem o umorzenie zaległości podatkowych za wskazane wyżej okresy, na podstawie art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017r., poz. 201 ze zm.; dalej: O.p.), wynikających z prawomocnych decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w W. z dnia [...] marca 2013r. Swój wniosek Skarżący uzasadnił interesem publicznym wskazując, że organ podatkowy w ww. sprawach orzekał na podstawie uregulowań, które okazały się niezgodne z Konstytucją, a także w sposób zbyt represyjny wobec Skarżącego, w sposób niewspółmierny do stwierdzonych uchybień, co znalazło odzwierciedlenie nie tylko w wyroku Trybunału Konstytucyjnego (dalej: TK) z dnia 12 lutego 2015r. SK 14/12 lecz także wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 2 czerwca 2016r., ROZŚWIT Zakład Produkcyjno-Handlowo-Usługowy Henryk Ciurko, Adam Pawłowski spółka jawna, C-418/14, EU:C:2016:400. Zdaniem Skarżącego interes publiczny wymaga, aby podatnicy nie ponosili negatywnych konsekwencji podatkowych w oparciu o unormowania prawa podatkowego niezgodnego z Konstytucją, z orzecznictwem TSUE oraz przepisami nieobowiązującymi, uchylonymi przez samego ustawodawcę (tj. zmiana z dniem 1 stycznia 2015r. art. 89 ust. 16 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym; Dz. U. z 2017r., poz. 43 ze zm.) z uwagi na ich nadmierną represyjność, niewspółmierną w żaden sposób z dokonanymi przez podatnika uchybieniami, głównie formalno-technicznymi. Dodatkowo Skarżący powołał się na własny ważny interes. Zapłata określonych zobowiązań będzie stanowić niepowetowaną stratę dla Skarżącego, jego rodziny i współpracowników, pozbawi firmę Skarżącego płynności finansowej, możliwości zakupu towarów, zapłaty bieżących zobowiązań dla jego kontrahentów oraz danin publicznoprawnych, co będzie skutkowało zamknięciem działalności gospodarczej. Skarżący straci również możliwość zarobku, utrzymania swojej rodziny i swoich pracowników, jak też swoją renomę. Podkreślono zatem, że stan majątkowy Skarżącego uniemożliwia w jakikolwiek sposób spłatę określonych zobowiązań podatkowych objętych niniejszym wnioskiem.