Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2018 r., sygn. II SA/Kr 37/18

Wywłaszczanie nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: WSA Krystyna Daniel WSA Paweł Darmoń (spr.) Protokolant: starszy sekr. sądowy Beata Stefańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi L. K., L. B. A. B. oraz W. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia 31 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z 22 czerwca 2017 r. znak [...] Starosta [...] orzekł: o odmowie zwrotu nieruchomości oznaczonych ewidencyjnie, jako działki: nr [...] o pow. 0,1432 ha oraz nr [...] o pow. 0,0226 ha, poł. w obr. [...]. ewid. [...] m. K., w granicach nabytej (wywłaszczonej) przez Skarb Państwa parceli katastralnej l. kat. [...] b. gm. kat. [...], na rzecz: L. K., L. B., A. B.-R. i W. B..

Orzekając w ten sposób organ I instancji oparł się na poczynionych przez siebie ustaleniach, iż przedmiotowa działka została wykorzystana na cel wywłaszczenia.

Od decyzji tej odwołanie złożyli: L. K., L. B., A. B.-R. oraz W. B., zarzucając jej:

< naruszenie art. 136 ust. 3 w zw. z art. 137 u.g.n., poprzez niewłaściwą interpretację, co za tym idzie zawężenie zasady zwrotu nieruchomości jedynie do przypadków, gdy cała nieruchomość stała się zbędna na cel publiczny wskazany w decyzji wywłaszczeniowej;

< naruszenie art. 137 u.g.n. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy organ ustalił i wyraźnie przyznał, że część wywłaszczonej nieruchomości nie została zagospodarowana, a część została zagospodarowana niezgodnie z celem wywłaszczenia tj. pod budowę budynku szkoły;

< naruszenie art. 2a w zw. z art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 1985 nr 14 poz. 60) poprzez jego błędną interpretację, a w konsekwencji przyjęcie, że prawo własności drogi rozciąga się na zajętą pod drogę nieruchomość.

Wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie o zwrocie na rzecz skarżących nieruchomości.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00