Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 kwietnia 2018 r., sygn. II SA/Gl 243/18
Administracyjne postępowanie; Nadzór budowlany
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 kwietnia 2018 r. sprzeciwu [A] Sp. z o.o. w W. od decyzji Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie legalności obiektu oddala sprzeciw.
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] r. "A" wystąpiło do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. o wszczęcie postępowania w sprawie nielegalnej budowy i rozbudowy stacji telefonii komórkowej "B" , zlokalizowanej na dachu budynku przy ul. [...] w K..
Po ponownym rozpoznaniu sprawy w związku z dwukrotnym uchyleniem przez organ odwoławczy postanowień o odmowie wszczęcia postępowania, decyzją z dnia [...] r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 105 § 1 kpa, umorzył postępowanie w przedmiotowej sprawie.
Organ I instancji ustalił, że stacja bazowa transmisji danych powstała na podstawie zgłoszenia z dnia [...] r., przyjętego pismem Wydziału Budownictwa Urzędu Miasta K. z dnia [...] r. Stacja składała się z trzech masztów rurowych o wysokości 4,5m (plus sztyca odgromowa) na zastrzałach posadowionych na dachu budynku, trzech anten sektorowych, trzech anten radioliniowych, anteny GPS, kontenera teletechnicznego z urządzeniami zasilającymi, nadawczo-odbiorczymi i akumulatorami zasilania awaryjnego, posadowionego na projektowanym ruszcie, okablowania na drabinkach kablowych, układanych na połaci dachu na bloczkach betonowych.
W ówczesnym stanie prawnym zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b Prawa budowlanego, inwestycja wymagała zgłoszenia z uwagi na wysokość masztów, przekraczającą 3m.
Zdaniem PINB, inwestycja nie mogła też znacząco oddziaływać na środowisko. W tym względzie organ I instancji oparł się na analizie sporządzonej przez K.S.. Nie podlegają bowiem sumowaniu wartości energii anten ukierunkowanych na różne azymuty. Pole ponadnormatyczne mogło występować wyłącznie w wolnej przestrzeni, niedostępnej dla ludzi. Każda antena sektorowa promieniuje śladowo w tył, ale tu pole ponadnormatywne mogło wystąpić na wysokości nie mniejszej niż 2m i bezpośrednio przy antenie. Jednak w ocenie organu, inwestor wykazał, że są to miejsca niedostępne dla ludzi bez użycia środków technicznych. Wobec tego przedsięwzięcie nie wymagało pozwolenia na budowę w świetle art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego.