Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 padziernika 2007 r., sygn. II SA/Lu 602/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 października 2007 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wydania nakazu rozbiórki I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] nr [...] II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz J. K. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...], odmawiającą nałożenia na U. T.-J. obowiązku wykonania rozbiórki ogrodzenia pełnego w postaci muru o długości 7,55 m, grubości 25 cm i wysokości 2,17 m, położonego pomiędzy działkami o numerach ewidencyjnych 94/3 i 93/5 w L., obręb [...] Ł.

W uzasadnieniu decyzji Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wyjaśnił, iż w toku oględzin przeprowadzonych przez organ pierwszej instancji w dniu 21 sierpnia 2006 r. ustalono, że na działce nr 94/3 przy granicy z działką sąsiednią zrealizowano mur z cegły ceramicznej o długości 7,55 m, grubości 25 cm i wysokości 2,17 m wzdłuż granicy działek. Mur ten posadowiony jest na fundamencie betonowym i znajduje się w ciągu ogrodzenia z siatki na słupkach.

Decyzją z dnia [...] organ odwoławczy uchylił decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] o odmowie wydania nakazu rozbiórki powyższego ogrodzenia i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Organ odwoławczy zobowiązał organ pierwszej instancji do ponownego przeprowadzenia postępowania dowodowego, zwłaszcza zaś do zbadania podnoszonej w toku postępowania kwestii podniesienia terenu dokonanego przez inwestora. Organ drugiej instancji wskazał również, że sporne ogrodzenie stanowi w myśl art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, co oznacza, iż w sprawie winny mieć zastosowanie przepisy art. 50 i art. 51, a nie przepis art. 49b powołanej ustawy.